Komt er nog natuurijs dit jaar??
Vorig winter eind januari (2017) 1 ochtend net voor de dooi eventjes een rondje Wanneperveen, Bovenwiede Giethoorn met Anne Marie.
Half februari een 2 dagen ijs bij Herxen, Kleigaten, kom ik achteraf achter. Wat balen, weer natuurijs gemist deze winter!!
Maar dan kom de Siberische Beer volgens de media. Ik maak me een week vantevoren al druk dat ik donderdag 1 maart cursus heb, dus die dag niet kan schaatsen. Hoe erg kan schaatskoorts zijn.
Bij bij is ie heftig!!!
Deze week (26-2 t/m 2-3-2018) heb ik verlof (op die ene donderdag na dan).
Maaandagochtend geef ik op (na smeken van Maaike, de schaatsschoolcoördinator van De Scheg) nog een schaatsles en daarna rijden we (zoon Stijn is mee en heeft na 12 jaar eindelijk ook schaatsen) door naar Herxen, de Kleigaten, Tichelgaten. Ik was er nog nooit geweest. Freddy Wennemars stapt net van het ijs met nog een stel jonge schaatsers (zonen van Erben?). Verder is er niemand.
Dinsdagochtend krijg ik Christien mee naar de Kleigaten. Er maar een stuk van bijna 400 meter heen en weer, maar het is natuurijs en het is er prachtig. Direct wel zo'n 25 km gedaan.
Woensdagochtend ga ik weer (en kom daar een aantal bekenden tegen) naar de Tichelgaten. Sommigen proberen tussen door naar het andere meertje te gaan en zakken door het ijs.
's Middags rijd ik naar Giethoorn/Dwarsgracht, want ik heb gehoor dat je op de Thijssengracht kunt schaatsen. In Dwarsgracht is het al druk op de parkeerplaats van de Otterskooi in Dwarsgracht.
Op het ijs valt het wel mee. Ik wil eigenlijk niet alleen, niet verstandig. Toevallig kom ik Harry Vreman tegen (oud collega en schaatser in De Scheg) en schaatst een stukje met hem de Thijssengracht op en neer. Daarna schaatst ik terug naar Dwarsgracht. IJs is niet zo best, vastgevroren stro en stukken schots op het ijs en een laagje sneeuw.
De donderdag schaatst ik dus niet. Harry stuurt mij ondertussen een foto. Heel gemeen Harry.
Vrijdagochtend kan ik niemand mee krijgen om te schaatsen. Ik bel Anne Marie, die gaat 's middags. Maar ik heb geen geduld ik wel nu. Want berichten gehoord en gelezen dat het door de massa 's middags slechter wordt en de mensen er door zakken.
Anne Marie zegt: Je hebt de Elfstedentocht toch ook alleen gedaan, ga je toch alvast. Dat geeft mij inderdaad de doorslag om gewoon alleen te gaan. Ik ben daar toch niet alleen.
Dus ik ga! Ik parkeer de auto langs de Thijsssengracht. Het is al druk! En het ijs is bruin van het zand. Heeft John net mijn schaatsen weer geslepen. Met dat zand zijn ze zo weer stomp.
Ik stap op het bruine ijs en glij (zover dat gaat op het stroeve ijs) van de wind af over de Thijssengracht richting het Giethoornse meer. Links langs de kant. Het is er al druk. Twee mannen staan te gebaren dat het (al) niet meer gaat, het ijs golft, het is te dun. Ik glij zo snel mogelijk tussen twee natte plekken door en dan langs de kant door prut-ijs. Dit is niet best, die is niet handig, dit is de laatste keer dat ik hier langs ga!! Ben ik net voorbij dat stuk, hoor ik dat er valk achter mij iemand door is gezakt. Dus shit, schrikken. En door terug naar Dwarsgracht. Daar kom ik Harry en de hele groep van De Liemers tegen. De Liemers is een groep die op woensdagavond altijd training/les krijgt in De Scheg. Ongeveer 4 jaar geleden heb ik ze ook een winter training gegeven, dus ken ze wel een beetje. Ik kluun een stukje (onder de brug is het me te nat, dus zwak ijs) en stap weer op het ijs van de wind af richting weer het Giethoornse meer (maar nu wat verder op) en Jonen. Weer schaats ik langs een stuk golvend ijs, maar daar is goed bij langs te schaatsen en door naar Jonen. Prachtig, prachtig ijs, prachtig plaatje, prachtig geluid! Wat is dit geweldig!!!
Ik schaats over de Walengracht richting de Beulaker, tegen de wind in, maar superijs. De Beulaker, ja dat was een groot natuurgeweld daar. Bijzonder om te zien, dat golvende water en bevroren golven en heel duidelijk dat je daar niet verder kon. Ik schaats een stuk terug over de Walengracht en ga dan links ook richting de Beulaker, ook mooi ijs, maar beduidend minder sterk, veel dwarsscheuren en verkeerd kraken, dus zwak. Terug en nu over de Pinkensloot (niet zeker of die zo heet) een prachtig klein grachtje terug naar Dwarsgracht. Hoe dichterbij Dwarsgracht hoe natter en zwakker het ijs.
Er hing een touw voor de hoge brug, maar toch onderdoor geschaatst en verder. Dan een paar bruggen wat ik niet aandurfde. Dus even de ijzers onderweg en klunen. En even verderop duidelijk een groot wak waar ze door waren gegaan. Hmmmm.
Weer klunen en hetzelfde stuk weer richting Jonen. Deze ronde een aantal keren gedaan tot ik bij Jonen de groep De Liemers weer tegenkom. Ik schaats met ze mee. Voorop op kop tegen de wind in, gaat me lekker af. Krijg complimenten van de mannen; de hele groep zat achter me. Beuken tegen de wind in, is technisch schaatsen, juiste manier blijven afzetten. Weer het grachtje op richting Dwarsgracht, maar Harry weet nog een mini grachtje linksaf. Smal en van de wind en superijs, Nauwelijks scheuren. We doen nog een paar keer het rondje en een keer de andere kant op en we maken wat foto's met de groep dichtbij de open (water) Beulaker). Dan schaatsen we weer richting Dwarsgracht. Dar stoppen de mannen. Ze hebben 38 km gedaan dan; ik op dat moment 35 (Strava).
Harry schaatst nog een keer met me mee naar Jonen.
We hebben het erover hoe fantastisch dit is en dat je dat niet uit kan leggen of duidelijk kan maken aan niet schaatsers. Deze beleving.
Het laatste ongeveer. Veel wakken, dus een heel stuk klunen. Toch kan ik voor de Otterskooi (restaurant) er weer op en schaats het laatste stuk naar de Thijssengracht. Vlak voor de Thijssengracht wordt ik aangesproken door een professioneel fotograaf die foto's maakt voor landschap Overijssel over de beleving in het gebied De Wieden. Oké, maar dan wil ik die foto natuurlijk ook.
Het laatste stukje richting de auto. Het is nat aan de kant en wat schotsen. Hoe kom ik bij de auto.
Even met snelheid dan maar en ja hoor ik blijf steken in het riet en val natuurlijk nog eventjes.
Schaatsen uit en strava uit (bijna 50 km) en de mobiel aan de lader en kijken of mijn koffie nog warm is in de thermoskan.
Dit is waar een schaatser blij van wordt; beter kan het deze winter niet meer worden.
