Online HEMA fotoalbum

http://onlinefotoalbum.hema.nl/jouw-fotoalbum-bekijken/36ddfe14-a2e2-489d-a830-fec646de1a55
De link naar mijn online HEMA fotoalbum.

De laatste Transalp etappes in Italië door de Dolomieten

Etappe 5 Sand in Taufers naar St. Vigil of San Vigilio (klinkt toch veel mooier!)

De eerste hele Italiaanse etappe wordt gedomineerd door de beruchte Kronplatz, althans voor de groene en de rode groep. Groen gaat gedeeltelijk met de lift, maar de zwaarste groep rood fiets helemaal naar boven.
De tussengroep (blauw) komt niet langs de Kronplatz. Ze doen een iets ander route met ruim 1800 hoogtemeters. Pien en ik hebben daar ook wel zin in, maar de gidsen zeggen dat we dan langdurig met de fiets op de nek moeten sjouwen. Oké, dan maar niet. Achteraf hoor ik van John dat het best te doen was geweest voor ons. Jammer, gemiste kans. Ik wil ook wel eens echt kapot gaan hoor, helemaal niet erg en dat heb ik deze transalp nog niet echt meegemaakt. Toch maken wij ook een hele mooie tocht.  Gedeeltelijk gelijk aan blauw en rood. De rode groep komen we tegen in het laatste stuk van hun klim naar de Kronplatz, wanneer wij daar gedeeltelijk naar beneden gaan. Even later komt de blauwe groep ons achterop. Ik fiets mee met blauw, heb er zin in en kan prima meekomen in de klimmen, maar op verzoek van de gids wacht ik even later toch maar op mijn eigen groep en gids. Jammer.
's Avonds eten we heerlijk pizza op terras bij de plaatselijke pizzatent. Gezellig. De laatste dag komt al.

Etappe 6 van st. Vigil naar Cortina
(Geel), groen en blauw fietste dezelfde route. Rood doet er nog een extra pittige klim bij. John heeft er zin in en doet ook de laatste dag met de rode groep mee. Op de gids na is hij de snelste daler. Ik daarentegen, waarschijnlijk de langzaamste?? Kramp in mijn handen en armen ondertussen van het remmen. Toch nog de angst in de benen van de beide vallen op dag 2. Balen doe ik van die angst.
Maar de klim in de Dolomieten tot 2176 m was fantastisch!! Kicken!! Hier kan ik zo van genieten, dat ik die strijd in mijn eentje aan ga met die berg. Niet opgeven, niet afstappen, blijven fietsen tot de top.
Helemaal kicken en genieten als je boven bent. Ja, dit had ik vanaf dag 1 gewild. Fantastisch!!
Boven op een lekkere apfelstrudel en verder, want we zijn toch nog niet helemaal aan de top. Helaas het allerlaatste stukje lukt het me niet op de fiets te blijven zitten, te steil, te veel losse keien. Toch nog even lopen.

Dan dus die afdaling. Tja, waar John (en Peter ook) zo van kunnen genieten. Ikke ietsie minder.
Langdurig klimmen betekent dus ook langdurig afdalen. Er komt geen eind aan. Of toch wel. Stijn gaat de afdaling ook met ons mee, heeft ook geen zin meer in snel afdalen.
Ondertussen nog even langs een enorme waterval, waar alle groepen weer even samen zijn. Je kunt er niet de fiets heen, even een stukje (langs een afgrond) lopen en dan glibberig nat richting de waterval, waar je achterlangs kunt lopen, maar dan blijf je niet helemaal droog. Was zeker de moeite waard.
Dan weer verder afdalen, laten rollen is veiliger dan continu in de remmen. Maar dan ga je toch steeds harder? Richting Cortina het eindpunt. Het begint een beetje te regenen, maar het is warm, het geeft niet.
De straat bij Cortina is nat, we gaan pizza eten op een overdekt terras. De zon schijnt alweer en de straat is al weer droog. Even een overwinningsfoto bij het station van Cortina en dan naar het hotel waar we mogen douchen, voordat we terugrijden naar Hinterglemm. Het hotel in Cortina ligt naast een Specialized fietsenzaak. Daar zie ik mijn nieuwe fiets staan. Precies dezelfde, maar in nieuwe kleuren, wit met matrood, mooi! Dan gezamenlijk weer naar het station in Cortina waar de bus met luxe fietsaanhanger voor ons klaar staat. We rijden over de Grossglockner terug, een hele reis (omdat die tunnel gesperrt is). Voor mij dus voor de 2e keer, maar het is nu heel anders, bewolkt, later op de dag en bovenop komen we in de mist. Het laatste kleine tunneltje bovenop, zit ook helemaal in de mist en dan aan de noordkant van de berg zien we alleen maar mist. Best wel spannend met zo'n grote bus zo'n pas doen in de mist. We eten onderweg nog even en dan zijn we terug in Hinterglemm. Ik trakteer in de kroeg naast het hotel de hele groep op een borrel ter ere van mijn 50e verjaardag. Om 0.00 uur zingen ze voor mij. Een mooie afsluiting met de groep.

Wanneer ik de volgende ochtend wakker word, blijkt het hotel en de ontbijtzaal vol te hangen met foto's van mij met de tekst Joke is 50. Het is echt waar. Ik kan er niet meer onderuit.
In Hinterglemm is dit weekend een bike-event voor met name down-hillers. We lopen nog even door Hinterglemm en vertrekken dan naar Zuid  Duitsland, Königsee bij Berchtesgaden in de buurt, waar we nog 2 dagen kamperen om "uit te rusten". Dag 2 in Berchtesgaden doe ik mijn 6 etappe, John, Peter en Stijn hun 7e. We fietsen dus nogmaals een dag, de route is niet helemaal duidelijk. We missen de VASA-sport gids.
De klimmen zijn langer en hoger dan we van plan waren (weer 16 tot 20% op schotterpaden), maar ja toch wel weer lekker.

Ondertussen breekt onze dochter Lonneke het wereldrecord longboarden, maar daar meer over in een apart volgend bericht.

Aantal foto's van transalp dag 3

Mittersill, gezellig met z'n 3-en op de foto voor vertrek.

Tunnel gesperrt, fietsers mogen met busje erdoor; na de tunnel is de weg verdwenen.
Ik moet via Grossglockner (grote omweg) met chauffeur mee.

dag 3 met aankomst in St. Jacob

Transalp vervolg, dag 3 en dag 4

Vervolg dag 3

We zijn in St. Jacob aangekomen. Ikke  op luie manier, met de chauffeur. Wel een lange autorit, file, omrijden over de, overigens prachtige, Grossglockner.  Maar ja per auto, dus niet moe geworden. Wel balen natuurlijk, want ik kom hier ook om te fietsen. We moesten omrijden omdat een tunnel gesperrt was, door modderlawine, door hevige regenval. Na de tunnel was de weg gewoon verdwenen!

Om 16.00 uur zijn Wim, de chauffeur, en ik bij het hotel. Om 17.00 uur komen de echter MTB’ers aan. Ze zijn moe, sommigen zeggen het hardop (bijvoorbeeld Stijn), maar bij de meesten kun je het van de gezichten aflezen. Even later komt ook de rode groep aan.

John en Peter  gaan waarschijnlijk morgen een dag met de rode groep mee. Volgens programma een extra klim meer dan de blauwe groep, maar daarna een lange mooie afdaling en dat vinden ze prachtig, want daar zijn ze goed in.

Ik heb vandaag een nieuwe helm gekocht, want er zaten toch wel een paar flinke barsten in. Beter dan in mijn hoofd! Verder pijnstillers geslikt en gesmeerd met een gel. Maar morgen gaan we weer, ze houden met echt geen dag langer van de fiets.

Dag 4

We gaan naar Italië!  ’s Ochtends nog wat last van mijn maag (door de diclofenac?), maar nauwelijks last van mijn kwetsuren. Ik heb er zin in. Het is wat dreigend, bewolkt met soms eventjes een gemeen zonnetje. We hebben een lange klim, maar niet te heftig, iedere keer weer een stukje minder steil, dus dan even ietsie bijkomen voor weer een steiler stuk. Prachtig, mooi gebied met vele watervallen, koeien (op de weg) en stukken sneeuw langs de kant. Het wordt steeds een beetje kouder, maar we klimmen dus blijf je daarom wel warm. Dan zijn we er, bovenop en op de grens van Italië. Einde klim, koud, laagjes extra aan, want we gaan naar beneden. Halverwege lunch bij een mooie alpenhut. Alle groepen zijn er. Rood (John en Peter ook!) gaan nu naar de 2600 meter, maar helaas kwamen ze tot 2514. Hoger lukte niet, want daar was echt teveel sneeuw. Dus terug en via een andere route verder. Wij dalen eigenlijk alleen maar, nog een paar kleine klimmetjes, paar mooie paadjes en het laatste stuk over asfalt naar ons 1^e hotel in Italië. Wij zijn er al om 14.00 uur, blauwe groep om 15.00 uur en rood ongeveer 15.30  uur. Het is gelukkig droog gebleven.  Ik ben nauwelijks moe, maar ja wat wil je na een rustdag en dan ook nog een kortere route dan andere dagen. Nog 2 dagen te gaan, kom maar op, ik heb er zin in.

Foto’s volgen. Vasa sport gaat vanavond ook iets op facebook zetten over onze reis.
https://www.facebook.com/media/set/?set=a.510542209018636.1073741850.149110978495096&type=3

Transalp 2013 Hinterglemm - Cortina d'Ampezzo, dag 1 en 2

Vorig jaar in Slovenië tijdens onze 1e transalp ben ik gestart met deze blog, omdat ik het zo'n bijzondere sportbelevenis vond dat dat "op papier" moest.
Aan het eind schreef ik dat John en Stijn zeker weer een transalp wilden fietsen, maar dat ik daar nog even hard over na moest denken. Tijd slijt, het kapot zitten vergeet je dan en de mooie momenten blijven.

Dus opnieuw ingeschreven voor een Transalp en Peter (tweelingbroer van John) ook enthousiast gekregen.

Van de Vasa website: TransAlp Hinterglemm-Cortina (juli)

29-06-2013

 

 t/m 06-07-2013

Deze reis wordt momenteel uitgevoerd!
Deze nieuwe 2013 TransAlp begint met een “instructie/gewenningsetappe” in Hinterglemm. Daarna rijden we in 5 etappes door de Oostenrijkse Alpen naar Cortina d’Ampezzo in het hart van de Dolomieten. Dit is de TransAlp met de minste loopstukken!

Tijdens de eerste etappe Hinterglemm-Hinterglemm maken we gebruik van de liften en wordt er (vooral voor deelnemers van de niveaugroepen geel en groen) veel aandacht besteed aan de (afdaal-) techniek. Blauw en rood rijden op die dag een etappe met veel afdalingen (gebruiken daarbij ook de liften) en kunnen zo (weer) wennen aan het rijden in de Alpen. Op de tweede dag verlaten we het Glemmdal en steken we over naar Mittersill. In de 3e en 4e etappe wordt de Alpenhoofdkam doorkruist en bereiken we via de prachtige Klammlpas (bijna 2300 meter!) en voor rood  de Ochsenlenke (2600m) Italië. De eerste hele Italiaanse etappe wordt gedomineerd door de beruchte Kronplatz en de 6e etappe is een echte Dolomietenetappe door het schitterende Fanesgebergte met finish in Cortina d’Ampezzo. De overnachtingen zijn overal in hotels en pensions.

Zaterdagmiddag is het infietsrondje. Helaas regent het. Ik heb een aanvaring met een slagboom op een stukje asfaltweg. Wie doet daar nu een slagboom. Ik keek even de andere kant op, moet toch kunnen op asfalt???  "s Avonds glijdt ik uit in de douche, de afdruk van de douchebak in mijn bil. Ik ben nog niet eens begonnen of ik ben al blauw. Niet Leuk!!

Dag 1 staat dus vooral het afdalen op programma in omgeving van Hinterglemm. John, Stijn en Peter zitten in de blauwe groep, ik in de groene,

Leen onze gids maakt bijna direct een klein foutje, door de verkeerde lift te nemen, dus we staan boven op de verkeerde berg. Terug met lift en de andere lift de andere berg op. Onder aan die lift zit Stijn te wachten; hij heeft zijn derailleur door de midden en kan niet verder. Er wordt hem een andere fiets gebracht, maar hij heeft zeker 4 uur zitten wachten tot zijn groep weer terug was, dus heel weinig gefietst. Jammer, Wij doen eerst een stukje groene route, bijzonder glibberig boswortelpad, maar gaan terug, want we zouden eerst afdalen. Leen besluit dat we toch eerst een ander gedeelte van de route doen met een lange klim en daarna nogmaals 2 x met de lift omhoog om de Milka line te doen. Druk op de route met "downhillers" met volledige bescherming en integraalhelm. 

Dag 2 de etappe naar Mittersill

Deze dag is een etappe met meer loopstukken; gaat over een bergkam wat absoluut geen fietspad is, Klimmen, klauteren, stukken heel stijl. We hebben perfect weer, zonnetje, dus fantastisch mooie uitzichten, Genieten!!

We moeten 2 keer een stuk door de sneeuw lopen (nog geprobeerd te fietsen, maar lukt niet). Mooi, mooi, mooi!

Mooie afdaling over een schotterpad (kiezels, breed bospad) dus lekker hard naar beneden,

We halen onze lunch bij de supermarkt en gaan weer verder met de groene route, prachtige paden, flinke klimmen, 

Dan fietsen we langs een boerderij, ik kijk nog even naar de boerin en zie niet dat Leen plotseling linksaf slaat. Volop op de rem, tegen het achterwiel van Leen, maar ik val voorover over mijn fiets languit op de scherpe kiezels. AU!!

Balen, dom, maar ja. Geschaafd, bauw, bloed. Pien haalt water bij de boerin om de wond af te spoelen en te koelen.

Hup verder weer, niet zeuren..............

Doet toch wel zeer, even een paracetamol. Verder.

Leen weet nog een mooi bospad, het laatste stuk richting het hotel in Mittersill. Schotterpad naar beneden, mooi,..................maar dan kom er uit de bocht een megatrekker, zo breed als het pad. Ik zie dat dit niet niet goed gaat! Remmen!! De trekkerchauffeur stuurt gelukkig opzij en ik val weer voorover over mijn fiets met hoofd en schouders bam op de kiezels. Shit, shit, shit, BOOS ben ik! Waarom overkomt me dit nu weer. Vorig jaar ben ik geen één keer gevallen in de 6 etappes. Ik sta snel weer op, krijg weer water van Pien voor mijn wonden,. De helm heeft zijn werk gedaan! Voorhoofd wel pijnlijk, maar wat als .................zonder helm. Fietshandschoen kapot en hand, kiezel er dwars doorheen. Maar wat als...............zonder handschoen, die heeft ook zijn werk gedaan.

Volgende keer misschien ook nog knie en schouderbescherming??

Verder naar het hotel, douchen en toch maar even naar het plaatselijke ziekenhuis, Rontgenfoto's gemaakt van borst, hoofd, schouder, knie, maar prima. Dus alleen kneuzingen, bulten, schaafplekken, blauw. Tetanusspuit gekregen. Knie ingepakt.
Recept voor zalf en pijnstillers mee. Van de dokter mag ik morgen absoluut niet fietsen, want dan wordt alles nog dikker en pijnlijker. Daarna, tja beter van niet, maar dat zal ik zelf wel voelen zeggen ze.

Dag 3

Dus daarom zit ik nu te typen in plaats van te fietsen. Balen. Zo meteen naar de apotheek en een op zoek naar een nieuwe helm (gebarsten) en dan met de chauffeur mee over de Gross Glockner, want de tunnel is dicht door aardverschuivingen door de vele regen die hier is geweest. De fietsers mogen er in etappes met een speciaal busje wel doorheen.