Laatste MTB tocht van 2012 en sportieve wens voor 2013

De nederlandse winter, eind van het jaar 2012, was dus één dag in de sneeuw op de Posbank en daarna weer heel veel water.

Woensdag (2e Kerstdag) al flink modder en diepe plassen gedaan met de lemelerveldse fietsclub Cycling Lemelerveld. 

Vandaag in Groenlo gefietst. Het was de moeite waard!.Ook weer flink veel modder. Gelukkig ook droge stukken tussendoor, maar die waren meestal door het kale landschap met heel veel wind. Dus ook dan niet echt even bijkomen.
Leuk was ook dat we minstens 7x dwars over een boerenerf fietsen en door een (aardappel) loods heen.

Maar toen kwam het leukst, namelijk in Zwillbrock (of op zijn nederlands Zwilbroek, vlak aan de grens) dwars door een druk Gasthof heen fietsen, luid aangemoedigd door de gasten. En weer buiten een gezellig bandje bij de rustplek. Die duitsers zijn nog eens gastvrij.

Tussen kerst en oud/nieuw wordt hier in de regio een tocht uitgezet voor mountainbikers. Vast onderdeel hierbij is om dwars door het café van Ludwig te rijden.

Zoals vele stamgasten uit de omgeving zeggen: 'De sfeer daar is onbeschrijfelijk en moet je een keer meegemaakt hebben!' 

Nog even een (sport) evaluatie van het jaar 2012:

In het kort: GEWELDIG.

Iets langer: Ja, fantastisch.

Ik was in training voor de Vikingaranganet in Zweden, een schaatstocht van Uppsala naar Stockholm half februari. Toen begon het begin februari te vriezen in Nederland en na een paar dagen vorst kwamen de rayonhoofden al bij elkaar! Op mijn lidmaatschapskaart van de Elfstedentocht stond  NIET INGELOOT. Maar ik was er helemaal klaar voor!. Dus ik ging ook en schaatste, in mijn eentje, op vrijdag 10 februari 2012, de tocht der tochten. GEWELDIG. De meest gekoesterde sportwens van mij: VOLBRACHT! Binnen 12 uur.

Daarna, een week later, nog naar Zweden. Helaas was het op de zondag van de tocht dooi, waardoor we besloten de tocht wat korter te maken. Dooi, water en prut op het ijs. We deden over 50 km maar liefst 6 uur.

Daarna een aantal mooie mountainbike tochten en weekenden in april, mei, juni ter voorbereiding op onze Transalp Sachsenburg-Adriatische Zee. Fantastische ervaring. Zie de blog (historie) en foto's hiervan.

Ondertussen leren skiken. Les en training gehad. Ook heel leuk om te doen.

Nog even een paar adrenaline kicks, namelijk abseilen vanaf de Euromast en Brandingkanosurfen bij Kijkduin.

Vanaf oktober weer schaatslessen geven, krijg ik altijd positieve energie van, en natuurlijk ook zelf de nodige rondjes draaien op De Scheg in Deventer.

Dus geconcludeerd, wat mij betreft, zoals ik het heb ervaren: een sport top jaar!

Wat mij betreft mag 2013 weer net zo worden (dus ook net zo gezond).

Ik wens iedereen een sportief en gezond 2013 en vele mooie belevenissen. Geniet ervan!

Winter! MTB in de sneeuw of langlaufen?

Afgelopen vrijdag zou ik met de Osse Ambtenarenveldtoertocht meedoen, maar gezien de weersverwachting (veel sneeuw, weercode oranje?) besloten om toch maar niet naar Oss te reizen. Vorig jaar was er daar zoveel modder dat mijn ketting helemaal vast liep.
Dus donderdagavond nog maar even een extra schaatsclinic geven aan op De Scheg in Deventer.

IJsbaan Deventer bestaat dit jaar 50 jaar. Van die 50 heb ik er ook ongeveer 30 meegemaakt, waarvan al weer meer dan 25 jaar als schaatsdocent. Hmmmm, wanneer je met zulke jaren smijt, wordt je oud!

Maar zo voel ik me dit jaar niet. Na heel wat jaren allerlei blessures en rugklachten heb ik dit jaar een super  sport jaar. Dat begon op 10 februari 2012 met het volbrengen van de Elfstedentocht in Friesland, jawel de echte!!. Ook daar heb ik destijds een verhaal overgeschreven, maar ik had toen nog geen blog.

Ik zal een kopie bloggen wanneer het weer lijkt op een echte natuursijsperiode, dus misschien volgend weekend al.
Daarna de MTB-transalp en zie verder deze blog.

Maar nu even over vandaag, 8 december 2012. Er ligt sneeuw!
Er ligt (nog) geen ijs. Het glad en ijzig in het bos; ik ben iets te angstig om te MTB'en.
En toen kreeg ik van 2 kanten een idee toegeworpen:
Van MTB-maatje Trecia die voorstelde om te gaan langlaufen en een link op facebook van Menno Faber, van skikeclub Salland, over langlaufen op de Posbank. http://www.natuurmonumenten.nl/nieuws/kom-langlaufen-op-veluwezoom#.

Dus we gaan? Hier in Lemelerveld is het nauwelijks wit, dus wel spannend of het daar bij Rheden wel wit genoeg is.

Het was fantastisch, op goed geluk en volgen van knooppunten (fietspaden) hebben we een mooie route gemaakt.
Geweldige omgeving, perfect weer,
wat wil een mens nog meer??

Weer een nieuwe adrenaline-kick

Zondag 7 oktober 2012 weer een adrenaline-kick gehad. Brandingvaren/kanosurfen bij Scheveningen.
Ontzettend vermoeiend, maar gaaf! Pas na ongeveer een kwartier onophoudelijk over de kop gaan in de megabrandinggolven, eindelijk door de branding heen en dan begint het pas. Met die grote golven meerollen. Super! 

Dit had ik geboekt via vakantieveiligen. Slecht 8 euro betaald voor een 2 uur durende clinic. Het was zeker het tiendubbele waard, voor mij dan. Ben zeker van plan het nog een keer te gaan doen. Gelukkig had ik het voordeel dat ik al kan kanoën. Maar je moet zeker, techniek, kracht en doorzettingsvermogen hebben om die branding met de hoge golven door te komen. Na 2 minuten had ik  al door waarom ik een helm op had. Ja, kano op m'n kop! Hoe vaak ik over de kop ben gegaan? Pff, ik denk minstens 10 x.

2 uur was ook zeker genoeg. Uitgeput. Al had ik aan het eind pas de smaak goed te pakken, snel op volle kracht die branding door, dan even relaxen in de hoge golven (zo hoog dat je het strand niet zag) en dan op een mooie golf terugsurfen. Het terras, uit de wind, in de zon was heerlijk na afloop!

Daarna nog even bij dochter Lonneke kijken aan de andere kant van Scheveningen, die ook iets gaafs aan het doen was downhillen met de longboard. Lonneke nu bijna een jaar aan longboarden en heeft al van alles geprobeerd. Een 24-uurs race, 165 km!, dansen op een dancer (ja dat is een soort longboard), een marathon in Amsterdam en nu Down-hill. Dat viel nog niet mee, bij bocht 3 vloog ze er vaak uit. Maar het was wel mooi om te zien. Al die longboarders achter elkaar naar beneden, door de S-bochten.

Als afsluiting even lekker samen eten op de boulevard. Heerlijke dag!

Abseilen vanaf de Euromast

Verrassing.

Tijdens een brandweeruitje van de vrijwillige brandweer waar John bij zit, gaan we abseilen vanaf de Euromast. John wist dat, want hij zat in de organisatie. Maar ik wist van niks.

Maar we hebben het wel gedaan. Windkracht 5-6, dus het touw moest heel strak gehouden worden, anders werd om de Euromast heen geslingerd.
Daardoor werd het een hele klus om naar beneden te komen. Met 2 handen het touw doorvoeren stukje voor stukje.

Het engste deel vond ik het moment voorbij het restaurant, het moment dat je heel ver kunt kijken.

Wit Rusland, wat er allemaal mis gaat en hoe geweldig het (wodka) feest is!

Zaterdag 25 augustus
Vandaag het WK-onderdeel "velling (van een boom)". We worden om 6.30 uur opgehaald uit Minsk. We ontbijten in Raubitshi en dan naar de vellingsite. We zijn vandaag met de kleine bus en de chauffeur zegt de hele dag tot onze beschikking te staan. Dus we lopen met de motorzagen enz. naar dat busje. Géén chauffeur! Dan komt ie, maar hij weet niet waar de vellingsite is! We wachten in het busje. de tolken zijn druk aan het bellen, paniek! Dan moeten we het busje, met al het gereedschap, weer uit. We moeten naar een andere bus. Maar die is al weg! De mannen moeten om 8.20 uurzagen. Het is 40 minuten rijden en het is inmiddels al bijna 8.00 uur! We stappen het kleine busjes weer in. Kate (vrijwilligster) rent naar een andere bus en vraagt de weg aan die chauffeur. We gaan. En hoe, met hoge snelheid, links-rechts inhalen enzovoorts. En ondertussen bellen Cristina en Kate met de wedstrijdsorganisatie over onze vertraging. Geen probleem; ze mogen later starten. Pffff. 

Op afstand lijkt John goed te vellen. Maar de stam ketst af op een stobbe en ligt 45 cm naast de paal. Helaas. Martijn doet dit het beste met 12,5 cm naast en verder geen fouten. 4e plaats!
's Middags ga we met een excursie mee, naar de Stalin Line. Een stuk van de frontlinie van de Baltische Zee (St. Petersburg) naar de Zwarte Zee. Het is een soort museum met bunkers, raketten, vliegtuigen enz. over de geschiedenis. Gevechten tussen Partizanen (russische boerensoldaten) en de Facisten (zo heten de duitsers volgens de witrussen). Helaas regent het hard. Geen weer om daar uren rond te lopen, dus we zijn veel sneller terug dan was gepland. 
De wedstrijden zijn voor die dag al afgelopen en dan volgt de huldigingsceremonie voor de 1e 4 onderdelen. Helaas geen medailles voor Nederland. We gaan eten, wat inmiddels een beetje saai wordt, want het buffet is altijd hetzelfde 's middags en 's avonds. Meestal is het niet zo warm meer of er is al wat op (minder keuze). Maar goed, het vult. We drinken champagne en eten taart bij de Belgen, want Jan Maes was jarig. En daarna brengt ons busje ons weer terug naar Minsk.

Zondag 25 augustus.
De laatste wedstrijddag met de relay (snelheidsbaan in estafettevorm voor de teams) en het snoeien. John start als eerste in de estafette, maar dan gaan junior Harm even in de fout door aan de verkeerde kant van de stam een plak af te zagen, waarna de anderen ook fout gaan. Helaas. Harm baalt en is de rest van de dag "pispaal". 
Tussendoor beklimmen we één van de skispringschansen met mooi uitzicht over het wedstrijdterrein. 
Het snoeien gebeurt na de lunch. De besten snoeien het laatst. John en Arian snoeien tegelijk. Ze zijn streng: John zou teveel met z'n hoofd naar voren gebogen zijn bij de start en Arian wordt een voetfout aangerekend, maar erg onduidelijk. Het snoeien is voor het publiek het beste te volgen via een groot scherm, want er staan te veel juryleden en dergelijke om het rechtstreeks goed te zien. 

Iedere dag komen er busladingen tribunevulling in speciale t-shirts binnen. Ook is er heel veel beveiliging op (en rond) het terrein.
Een rus wordt wereldkampioen. Hij gaat met onze  mooie houten bokaal naar huis (heeft 4 jaar in onze kamer gestaan, John 2 x wereldkampioen). Maar tijdens de huldiging vergeten ze die; dus ga ik nog even met de bokaal op de foto en daarna wordt ie alsnog overhandigd aan de Rus. 
Tegelijk met de huldiging is ook de officiële sluiting van het WK.
Sarah, de eerste vrouwelijke deelneemsters uit Luxemburg wordt ook gehuldigd. Ze heeft het best goed gedaan; alleen bij het snoeien nogal pech; de ketting liep eraf. 
Na de huldiging gaan we ons (primitief) omkleden voor de feestavond. Omdat we niet in een hotel op het terrein zitten, doen we dat in een (niet zo schone) wc. Tja, het lukt. Het feest is buiten op het terrein. Er staan een aantal tenten met tafels met koude gerechten en daarnaast een buffet met warme gerechten. Het eten is heel goed, luxe. Veel beter dan de rest van de week.

Inmiddels regent het en het gaat steeds harder regenen. De plassen (ook in de tenten) worden steeds groter. Maar hoe meer alcohol hoe minder regen je voelt. En er is wodka genoeg! De Nederlanders doen een spontaan optreden, I am a lumberjack. Groot succes, iedereen komt de tenten uit voor foto's, filmpjes of om mee te dansen. Later op de avond nogmaals massaal in de stromende regen. Prachtig, echt waar. Maar ja, je moet er gewoon bij geweest zijn om je daar iets van voor te kunnen stellen. De Nederlanders overhandigen de klompen aan de wereldkampioen en het winnende team. Altijd weer een groot succes. Maar er wordt meer geruild, (gouden) blouses, Oostenrijkse lederhosen, petten, shirts enz. Inmiddels missen we onze junior al een tijdje; die was al (te) vroeg aan de wodka en na een bezoek bij Noren was het er niet beter op geworden...  Maar hij is wel apetrots op zijn Noorse jasje. En dan gaat plotseling, veel te vroeg, onze bus naar Minsk. Dus het team bij elkaar zoeken. John staat nog enthousiast te dansen in de stromende regen (John danst zeer zelden!) en was nog niet van plan mee te gaan. 
Oké, groep compleet. Oeps, bus weg! Gelukkig staat er nog een vrijwilliger in de buurt die de buschauffeur belt. De bus komt terug. In de bus worden nog wat plastic zakken gevuld met ........
't Was weer een fantastisch feest. Alleen daarvoor zou je al naar de WK gaan! Is altijd goed.
Maandag 27 augustus
Het team vertrekt eerder dan ik (andere vlucht). Ik wordt via Raubitshi naar het vliegtuig gebracht. In Raubitshi is ook het Belgische team. Ik heb het jasje van Jan Maes. Die heeft ie zeker nodig, want daar zit zijn vliegticket in! Het vliegveld in Minsk is een beetje vreemd, want na het inchecken kom je direct in een aparte wachtruimte voor alleen je eigen vliegtuig. Dus zie ik na het inchecken de Belgen niet meer, want die hebben ook een andere vlucht. Ik vlieg via Riga in een Fokker 50. Klein propeller vliegtuig. Spannend. Maar de landing was beter dan op de heenweg met Belavia. Nog nooit zo'n ruige landing meegemaakt! 
Verder loopt alles prima en ontmoet ik op Schiphol weer de rest van het team. Naar huis!
Het waren een paar prachtige, bijzondere dagen!

Wit Rusland, de reis, Minsk en 1e wedstrijdonderdelen

Donderdag 23 augustus 2012

Vertrek naar de WK motorzagen. John is met het team al heel vroeg vertrokken naar Wit Rusland. Ik vlieg met Belavia (van Wit Rusland) rechtstreeks, maar dat vliegtuig moet wel eerst landen. 1/2 uur vertraging. In de wachtruimte ontmoet ik de andere 4 nederlandse fans. Nou ja nederlands? Eén daarvan is Wilhelm Klompenhauer, hij woont net over de grens. We hebben hem leren kennen in 1991 bij de WK in Rusland.

Op het vliegveld in Minsk moeten we ons eerst verzekeren voor maar liefst 2 euro voordat we door de paspoortcontrole mogen. Ik word afgehaald door een busje met vrijwilligster Kate (of Katja). Ik sms met John waar hij zit en in welk hotel. Waarschijnlijk in Minsk, want de hotels in Raubitshi schijnen al vol te zijn?? Bij aankomst in Raubitshi is het nogal uitgestorven. De deelnemers zijn met bussen naar de vellingsite om te bekijken welke boom ze mogen vellen. Ik wacht met Kate. Dan gaan we eten, maar is een klein probleem. De fans krijgen geen bonnen voor het eten en zonder kom je niet binnen. Volgens de Wit-Russische organisatie is er alleen betaald voor hotel met ontbijt, verder niet. Ik heb op papier bij me waarvoor ik heb betaald. All inclusive, meals, excursions, transfers etc. Uiteindelijk komt het toch nog goed en mogen we eten. Daarna is er de controle van de motorzagen. En dan eindelijk naar ons hotel in Minsk. Mooi hotel, met blank water. De hotels bij het wedstrijdterrein hebben bruin water en harde bedden. Maar helaas wij zitten ver van het wedstrijdsterrein.

Vrijdag 24 augustus 

Om 8.15 uur zullen we worden opgehaald voor een sightseeing Minsk, maar dat wordt ongeveer 1 1/2 uur later. De mannen moeten om 14.15 uur zagen (en vooraf nog eten). Dus het wordt helaas een snelle bezichtiging.

In een orthodoxe kerk mag ik alleen naar binnen wanneer ik een hoofddoekje draag; die hangen daar voorin de kerk. En ik mag geen foto's maken. Stiekem film ik, want er wordt bijzonder gezongen. Herinnert me weer aan 1991 in Moskou. Toen klonk het wat harder en dramatischer, want er was angst. Gorbatsjov was net afgezet. 20 augustus 1991 toen wij net 1 nacht in Moskou waren was er de coup. Paniek in Moskou. Veel militairen en tanks, rode plein afgezet. Was destijds best wel spannend.
Minsk is een schone stad. De meeste gebouwen zijn van na de 2e wereldoorlog. Grote brede straten. Behalve MacDonalds is er weinig westers te vinden. 10 miljoen inwoners in Wit Rusland, waarvan 2 miljoen in Minsk. Wit Rusland bestaat voor 40% uit bos, 10.000 meren en rivieren. Ze hebben vele oorlogen meegemaakt.

Om 12.30 uur rijdt de bus van Minsk naar Raubitshi. Het is nogal warm achter glas in de bus zonder airco.
De mannen bereiden de wedstrijd voor. 3 onderdelen vanmiddag: ketting wisselen, combi-cut en precisie-cut. John doet 13.45 sec. over het ketting verwisselen. Helaas dat heeft hij wel eens sneller gedaan. Combi en precisie gaan goed, maar niet goed genoeg voor een medaille. De andere Nederlanders helaas ook niet. Junior Harm maakt een voetfout bij precisie wat hem veel punten kost.
 's Avonds volgt de officiële opening. De teams lopen met de vlag over het terrein, er volgen een aantal toespraken en er is muziek, (volks)dans en steltlopers. Om 21.30 uur met de bus terug naar hotel in Minsk.

Nieuw avontuur: op naar Wit Rusland.

Nu is mijn transalp verhaal af. 
30 september komt er nog een nederlands vervolg. We zijn dan uitgenodigd door de 3 bikers uit Gieten. Daar gaan we samen fietsen en de transalp herbeleven.

Het team bij de WK in Estland in 2006

Precisie-snede met succes!

Morgen begint een nieuw avontuur. We gaan namelijk naar Wit Rusland.
John doet daar mee aan de Wereldkampioenschappen Motorzagen.
Ook dat is sport, maar niet bekend in Nederland.
Hij doet overigens niet voor het eerst mee. Dit is de 12e keer dat hij meegaat (1x als reserve).
In 1985 werd hij voor het eerst Nederlands Kampioen en in 1987 deed John voor het eerst mee aan de wereldkampioenschappen in Noorwegen. 
John is tweevoudig Wereldkampioen (in 1996 en 1998) en in 2000 werd hij 2e. Het nederlandse team is 2 x kampioen geweest en een aantal keren 2e, 3e en 4e.
Hij zei in 2000 dat dat de laatste keer was dat hij mee zou doen, maar daarna is hij nog in Schotland, Italië en Estland (2006) geweest. Helaas was het toen om een andere reden even afgelopen. Hij kreeg de ziekte van Lyme en dat heeft 7 jaar geduurd!

Vorig jaar is hij weer begonnen met Timbersport (m.n. hakken) en werd 2e op de Benelux kampioenschappen.http://timberteam.nl/v2/de-houtsporten/timbersports-motorzaagkunst-training-demonstratiesshows
In maart heeft hij weer aan de kwalificatiewedstrijden voor de WK motorzagen meegedaan en zat opnieuw bij de beste 3 van Nederland. Dus weer verder in training voor de WK in Wit Rusland.
http://www.ialc.ch/index.php/wm-2012-belarus_ru.html

Voordat het zover was heb ik mega veel formulieren in moeten vullen om als fan mee te mogen naar Wit Rusland. Het heeft 2 maanden geduurd voordat ik de russische uitnodiging had ontvangen die ik nodig had voor het aanvragen van mijn visum. Vervolgens bleek dat ik alsnog gewoon een toeristenvisum moest aanvragen (en betalen).
Maar we gaan. 
Het team, bestaande uit 4 personen + 2 begeleiders, vliegen al om 7.00 en ik vlieg daar achteraan om 12.00 uur. Ik hoop ze in de buurt van Minsk weer te ontmoeten. Spannend.

Wordt vervolgd na afloop, aangezien ik verwacht dat de internet omstandigheden in Wit Rusland niet zo optimaal zullen zijn dan hier.

De laatste (6e) etappe van de Transalp van Cividale naar Sistiane aan de Adriatische Zee.

6e etappe naar de Adriatische Zee

Zie verder de tekst van dag 4, 5 en 6.

5e dag Transalp van Bovec (Slovenië) naar Cividale (Italië).

5e dag Transalp van Bovec (Slovenië) naar Cividale (Italië).

Fotocollage dag 4 Transalp Bovec

Dag 4 transalp Bovec-Bovec

Foto in testcollage 3e transalpdag Tarvisio - Bovec

3e Transalpdag van Tarvisio (Italië) naar Bovec (Slovenië).

Foto's van dag 2 van de transalp Hermagor-Tarvisio

Veel foto's van de dag 2, maar het was ook een hele lange, zeer vermoeiende, maar toch ook een fantastische dag!

He