Hierbij de link naar het fotoalbum.
Maximum van 120 pagina's met gemak gehaald. Keuzes moeten maken dus.
De blog verhalen heb ik gewoon in het fotoboek gekopieerd.
http://onlinefotoalbum.hema.nl/onlinefotoalbum-bekijken/ac68a3da-342f-4ffd-ac73-cfe4c7a03c12
Maar in het echt komen bekijken bij ons mag ook, als je het aandurft.
Welkom in Lemelerveld.
Wil je al de verhalen niet uitgebreid aanhoren, kun je hier kijken of het boek een keer lenen om in alle rust te bekijken.
woensdag 30 december 2015
dinsdag 15 december 2015
Dinsdagmiddag (15 december) al terug in Nederland!
Tja, ergens in de reispapieren stond toch dat we woensdag terugkwamen. We zouden weg zijn van 16 november tot 16 december. Toch????? Dus niet: t/m15 december. Achteraf die 12 uur hebben we minder, dus eerder terug. Logisch toch? Geeft niks hoor, maar beetje errug dom. Vooral naar het thuisfront toe!
Sorry met name naar Stijn toe, die ons woensdag zou ophalen en nu alles moet veranderen omdat we dinsdagmiddag al terugkomen. Alles moet hij regelen en aanpassen.
Wat een jetlag is weten we nu ook. Niet ziek, maar wel lastig. Op de heenweg naar Tokyo waren we vooral smiddags heel moe en vielen in de trein of auto in slaap. Niet erg netjes naar Miyoko en haar dochters toe, maar ja. Snachts om 4 uur klaarwakker. Dat is dus jetlag. Mwah, lastig maar niet ernstig.
Vannacht in onze Ryokan in Narita in Japan weer om 4 uur wakker. Gewoon logisch, want NZ tijd was het 8 uur sochtends en probeer dan nog maar weer eens te slapen. Op onze futons op de tatamimatten.
Vroeg op dus en op zoek naar broodjes, want we hebben geen zin in in Japans ontbijt.
Het straatje waar we zitten is smal en bochtig en na een paar minuten lopen zien we al een soort broodjeszaak. Koffie en luxe broodjes. Prima. Thuis gaan we weer streng zijn voor onszelf. Voorlopig geen luxe koeken enzovoorts meer. Einde vakantie en die zwemband mag weer af.
Narita is eigenlijk heel mooi en authentiek Japan. Veel originele huizen en bij nieuwbouw proberen ze er ook rekening mee te houden. We lopen langs een klein zaakje die van alles verkoopt voor Japanse vechtsporten. Stokken, zwaarden, bescherming. Het lijkt samourai kleding nieuwe Japanse stijl, ook nog steeds heel traditioneel. Gisteravond moesten we de oude Samourai helm proberen. Heel zwaar en 400 jaar oud! We lopen nog even verder en komen bij een prachtig tempelcomplex. Te groot om nu allemaal te gaan zien, want we moeten zo naar het vliegveld toe.
De Ryokan eigenaar brengt ons keurig weer naar het station, waar de trein naar het vliegveld net weg is. Dus wachten op de volgende. We komen dus "slechts" anderhalf uur van te voren aan om in te checken, maar het is heerlijk rustig en relax, dus toch nog tijd zat. Heel anders dan gisteren in Auckland. Daar was het zo idioot druk, we moesten wel 3 x in een idioot lange wachtrij staan.
We kopen nog even een fles Sake van ons laatste Japanse geld. En nog koffie en 1 koek. Zo het Japanse geld is op.
Oh ja, Miyoko heeft nog een leuke verrassing voor ons. Er ligt een postpakketje voor ons bij Ryokan.
Een cadeau van haar en haar vriend Kobe voor ons. Japanse stokjes met onze namen erin gegraveerd (ook voor Lonneke en Stijn). Superleuk natuurlijk.
Dus nu in het "supersnelle" vliegtuig naar Amsterdam waar we dus vanmiddag al aankomen.
Toch wel zin in: gewoon thuis! Maar we zullen dan wel moe zijn, want dat is dus midden in de nacht in Nieuw Zeeland. En ietsie slaap tekort.
Aan ons is al een paar keer gevraagd wat wij het mooist of leukst vonden in Nieuw Zeeland.
Nou dat kunnen we dus niet beantwoorden met een ding of plaats. We vinden allebei dat we zoveel moois hebben gezien en meegemaakt in Nieuw Zeeland. Daar kunnen we dus alleen maar een opsomming van maken en dan vergeten we vast nog iets te noemen. Zoveel indrukken, mooie natuur, leuke ontmoetingen, ervaringen,
Bijna alle dagen waren mooi en bijzonder! Dus een reis waar we vaak aan terug zullen denken, onvergetelijk! Ja wat moet ik nog meer zeggen. Diegenen die ons gevolgd hebben in de app-groep en via deze blog, zullen het beamen, toch?
HET WAS EEN GEWELDIGE REIS! - - - - - Maar nu weer thuis, ook heel fijn!
maandag 14 december 2015
Tot ziens? Nieuw Zeeland!
'CWe zitten in het vliegtuig naar Tokyo.
Gisteren op bezoek geweest bij een neef van John, Peter Rensen. Hij is 27 jaar geleden naar Nieuw Zeeland verhuisd. Hij heeft hier zijn eigen Tuinderij opgebouwd. Hij kweekt orchideeën, hortensia's en en nog een soort (naam vergeten) die veel gebruikt wordt in huwelijksboeketten. Alles exporteer hij. Naar Rusland, Japan, Australië en Amerika. Hij heeft ons Zijn bedrijf laten zien en zijn grond eromheen.
We zijn samen even naar de westkust naar het strand gereden (20 min rijden) en daar (met ook zijn hond) een stuk gewandeld op het pikzwarte strand. Er zat zelfs een glinstering in het zand. Het schijnt dat er ijzer uit dit zand gemaakt kan worden. Wanneer je door het water loopt is het net alsof je door de modder loopt.
Op de terugweg nog even een ijsje, te plekke gemaakt van het fruit wat je kiest. Lekker!
Dan nemen we afscheid, want we moeten om 16.00 uur onze huurauto inleveren in Auckland.
Auto ingeleverd. Taxi naar hotel. En even de stad in, we zitten in het centrum.
Bij een café in een zijstraat is het heel druk en wordt gejoeld en geschreeuwd. Even kijken wat er aan de hand is. Binnen en buiten hangen tv-schermen en er is een kooiboxwestrijd gaande, wat blijkbaar bijzonder spannend is, want er wordt luid joelend meegeleefd. Ook apart, tja.
Het is geeneens rugby....
Nu dus onderweg naar Tokyo. We hebben (je moet toch wat als je 11 uur in een vliegtuig zit) Hobbit films gekeken en natuurlijk de filmset herkend.
Straks in Tokyo gaan we met de trein van Narita AirPort naar Narita station. We slapen vannacht in een Ryokan (een Japans hotel) wat ik al gereserveerd heb.
Als het goed is komen ze ons van het het station oppikken. We weten alleen nog niet hoe we ze moeten bereiken. Wordt dus nog spannend en dan ook nog al onze bagage meesjouwen.
To be continued......
We zijn in Japan. In een Ryokan in Narita en hebben een prachtig ingewikkeld gesprek met een stel jonge Japanners die nauwelijks Engels kunnen. Lachen joh.
Ze zijn al met John de foto geweest, lachen.. Gezellig hier!
We slapen dus op futons op tatamimatten. En slippers aan beneden en weer andere de trap op en weer andere in de wc. Yukata aan om naar de badkamer te gaan en dan zitten op mini krukje wassen en dan kan je in het bad. Maar voordat we in bed liggen......Die jongelui vinden ons heel gezellig.
zaterdag 12 december 2015
Coromandel, boottocht, hot water Beach, mega Kauri bomen.
Zucht we gaan bijna naar huis. Wat doe je dan zo'n "een-na-laatste" dag. Gewoon weer veel. Maar wel relax.
We doen eerst een boottocht (en John verbrand z'n knieën en ik mijn oren, dom toch?).
Langs mooie stranden en rotsen, kliffen, grotten enz.
Daarna gaan we, met een schepje, want dat hoort, naar de hot water Beach. We zijn een beetje sceptisch, want we denken dat dat tegen gaat vallen en erg toeristisch is. Tja toeristisch is het. Eigenlijk een gekte, maar kost niks (wat hier bijzonder is) en je moet dit toch zelf ervaren, voordat je dit gelooft. Echt!
Je graaft een gat, maar er gebeurt niks, gewoon koud water. Dan toch maar een stukje verderop waar het zo druk is. Oei, je graaft en je verbrand je voeten als je niet snel verplaatst. Echt waar. Dit komt dus uit de grond waar heel diep een heet vulkanisch gesteente ligt. Door barsten in de aarde en na wat graven komt er op die plek heet water naar boven. Echt heet, kan wel 65 graden zijn. Wanneer je niet verder graaft, koelt het water iets af, waardoor je erin kunt zitten. Afkoelen kan gewoon een paar meter verderop in zee. Echt heel vreemd!
vrijdag 11 december 2015
Hobbiton movie set (onderweg naar Coromandel).
We besluiten een stuk om te rijden om de Hobbiton movie set te bezoeken. Dat kun je tenslotte echt alleen maar in Nieuw Zeeland doen. Als we aankomen blijkt ook dit weer commercieel te zijn opgezet. We waren gisteren een beetje teleurgesteld dat we moesten betalen om een geiser te zien, die ingepakt was in een park.
Maar gelukkig werden we vandaag niet teleurgesteld. Dit was echt leuk en het geld zeker waard!
Daarna viel de reis naar Coromonadel tegen, het was een mooie rit, maar honderdduizend scherpe bochten schiet niet erg op en is wel vermoeiend.
donderdag 10 december 2015
Onderweg naar Rotorua zien we watervallen, hete modderpoelen, dampende aarde, hete poelen en riviertjes en geisers.
woensdag 9 december 2015
Volbracht: de Tongariro Alpine Crossing
Pff en dat was geen makkie. Maar wel bijzonder mooi. We zijn moe en zeer voldaan.
Om 8.00 uur vertrekken we met een bus naar de start van de wandeling. We worden om 16.30 uur aan het eind weer opgehaald.
20 km wandelen door vulkaangebied. Heel bijzonder landschap.
Het begint met een lang pad omhoog en veel mensen want het is een geschikte dag op de wandeling te doen. Mooi zonnig en helder (paar wolkjes).
We krijgen het al snel warm zo omhoog, dus doen wat lagen uit. Vandaag dus iets teveel kleding mee.
Bij de stop met met een laatste wc verwissel ik mijn warme wandelbroek voor een driekwart broek.
We klimmen weer verder, het wordt steeds steiler met los zwart zand, grind en keien. Verder omhoog wordt het toch weer kouder, dus we doen weer een vest aan en later ook nog een jas bovenop de berg. Ik heb stokken gehuurd en dat is toch wel makkelijk bij het klimmen en dalen (zeker voor zo'n oud stijf mens als ik). We hebben prachtige uitzichten, de vulkanen, de prachtige felgekleurde kratermeertjes. Prachtig heel bijzonder! Oh ja en het ruikt hier of naar carbid of naar rotte eieren.
Wanneer we op de hoogste punt zijn is het wat frisser. Naar boven was al een hele toer, glad en wegglijden in het zand, naar beneden is nog lastiger. Je moet het je voorstellen als een duin af lopen in het mulle zand, je zakt dan zo met elke stap naar beneden. En dan met zwart mul zand en van een lange berg af naar beneden. Tot aan de kratermeertjes. Dan een stuk vlak, weer een stuk omhoog en zo wat op en neer met uitzichten over rokende stukken berg. Sommige stukken langs het pad zijn zelfs warm. Dan gaan we weer naar beneden, een hele lange afdaling van zo'n 3 uur. Mijn rug protesteert inmiddels aardig. Al 2 paracetamol op, maar.... We komen bij een hut. Daar ben ik even een kwartiertje languit op de grond gaan liggen. De grond trilt als iemand langsloopt, heel vreemd. Daarna gaat het weer goed met mijn rug. Dus verder. Het laatste stuk van ruim een uur gaat door een bos naar beneden met in het begin wat (aangelegde) trappen. Dan wil mijn rechterknie niet meer. Ja die is versleten, maar toch....door doen. Dus ik ga voorzichtig zijwaarts de trappen af, zo gaat het. En eindelijk zijn we bij de parkeerplaats waar de mensen weer worden opgehaald. Het is inmiddels 15.45 uur en we worden om 16.30 uur opgehaald, dus nog weer even liggen. Het is nog lekker weer. Niet zo warm. Maar wel mooi droog en zonnig.
In het hotel ga ik nog even de hottub in. Heerlijk.
Abonneren op:
Posts (Atom)