Schaatsen in Zweden

maar ik heb een weekje verlof in februari 2019. Dus ik Google naar de mogelijkheden om te schaatsen in Zwedenen ontdek dat dan de Runnwinterweek is. Er worden die week meerdere schaatstochten georganiseerd waaronder de alternatieve Elfstedentocht  dus 200 km. Momenteel heb ik nog steeds moeite met evenwicht en vooral de bochten in De Scheg  maar rechtuit gaat prima  En vorig jaar begin maart heb ik enorm genoten van de paar dagen op natuurijs. Dus Zweden lijkt een goed idee. Ik informeer wie er mee wil  Volgend seizoen willen er wel een paar mee, maar dit jaar niet. Mijn rug is goed nu. Dus ik besluit alleen te gaan.
Rond de kerst boek de vlucht  de trein, een b&b en een paar tochten.

En nu ben ik Zweden. In Nederland is het dit weekend ongekend warm, maar in Zweden ook dik boven nul. Waarom ?
Vrijdag avond laat aangekomen en zaterdag het eerste stukje op het runn meer. Wennen, te warm en zacht ijs.
Zondag start ik om 9.00 uur voor een tocht van 50 km. Het ijs is robbelig, maar hard en dat blijft zo. Ik sluit een paar keer aan bij een groep die me eigenlijk te hard gaat  Na 50 km even psuze om te besluiten dat het te mooi weer en ijs is om te stoppen . Dus ik ga nog 10 km. Dat gaat goed, maar de pijn in de heupen is niet fijn. Even stop en verder tot 75 km, klinkt wel leuk . 80 km klinkt ook leuk. Weer een pauze. Wat zal ik doen  best veel pijn. Tussen 80 en 100 km ga ik niet stoppen. En doooooor.....
Tot de 100, die uiteindelijk , volgens strava, 104,5 km is.
 Bijna 105 km lang genieten en pijn lijden..
Zo mooi, kicken, ik word er bijna emotioneel van, sorry 😬🙄.