Tauern Transalp dag 3

Van Mauterndorf naar Gmünd, bijna 40 km met bijna 1000 hm.

De weersvoorspelling is regen, dus regenkleding en been- en armstukken mee.

Patricia en Silvie willen gelukkig wel weer de groene route. Dit bleek wel een mooie route.

Na een stuk door het dal, beginnen we aan een lange klim, schotterpad overgaand in wandelpad. Het steil en sommige stukken heel steil, meer dan 20%.

Maar ik ben niet op gang te krijgen. Gisteren in de steile klim ging mijn hartslag flink omhoog en kon ik goed klimmen. Zo nu en dan even stoppen om op adem te komen. Mijn hartslag ging snel naar beneden en ik kon weer verder. Vandaag bleef mijn hartslag laag, mijn benen pap, kramp in mijn kuiten. Ik wilde wel, maar mijn lichaam niet. Dat schijnt vermoeidheid te zijn....

Maar goed ik kwam wel weer boven. Het laatste stuk was een moeras gebied met stukken met planken. Daarop is Patricia lelijk gevallen. Ze heeft een flinke smak gemaakt en had veel pijn. Een klein stukje verder was de mooie berghut waar we heerlijk in de zon op het terras, met een prachtig uitzicht, koffie hebben gedronken. Met wat flinke pijnstillers erin van Machiel ging ze weer verder gelukkig. Het grootste gedeelte ging nu naar beneden. Eerst over een schotterpad en daarna asfalt. Halverwege hebben we nog een keer een terras gepakt, toen kwam er een bui en konden we daar ook mooi even schuilen. Verder over het asfalt naar beneden, soms 60 km per uur. Dan nog een stuk door het bos, maar dat was een doodlopend pad. Met de fiets aan de hand een hele steile afdaling op een eigenlijk geen pad, en weer omhoog omdat het dus echt geen pad was. Daar kwamen we de groene groep tegen. Ook omgekeerd. Op zoek naar het juiste pad. Er liep een jonge husky met ons mee. Een stuk verder, aan het begin van het dorp, heeft de gids bij iemand aangebeld en de hond daar achter kunnen laten. 

Uiteindelijk komen we aan in het mooie stadje Gmünd. Bij een hotel met bijzondere kamers. Wij hebben een kamer van 6 bij 8 meter, met 19e eeuws meubilair, 4 bedden, een tafel met 6 stoelen en een kroonluchter. Gelukkig wel een moderne badkamer met een prima douche.

We zijn nog even het mooie stadje doorgelopen en wat mooie foto's gemaakt van o.a. de burcht op de heuvel.

Morgen alweer dag 4.

Tauern transalp dag 2

Groep geel kiest gelukkig ook voor de groene route. Gelukkig maar want ik zag het niet zo zitten om met de groene groep mee te gaan.

We waren gewaarschuwd voor een 1000 hm klim in 1 x met het steilste stuk aan het eind.

Voordat dat stuk begon hebben we nog even koffie met koek gehad met de Vögel Alm. Ik vond dat heerlijk, goed uitgerust beginnen. Silvie echter vond dat niet fijn, want ze kwam niet in haar ritme en had moeite met de klim en heeft het grootste gedeelte gelopen. Ik ging niet veel harder, maar heb maar een klein stukje gelopen. Wel een aantal keren gestopt, om even te rusten en de hartslag te laten zakken. Dan keek ik van tevoren waar ik het beste kon stoppen om weer te kunnen opstappen. Want als het te steil is kom je niet meer op de fiets. Proberen dwars op het pad te gaan staan en dan met een krappe bocht weer omhoog "vaart" maken. Nou ja vaart, het was looptempo met stukken van 20 tot 25 %, soms maar 3 of 4 km per uur en soms stopt het klokje omdat je te langzaam. Onderweg wil ik ook niet weten hoe ver het nog is, of hoeveel hoogtemeters we nog moeten. Dat heb ik ook gezegd tegen Hans, de gids. Ik vind het prettig om het niet te weten. Vaak valt het tegen. Ik zie liever vanzelf wanneer ik op de top, of in dit geval bij de berghut ben. Ik ben echt wel kapot gegaan, onderweg duizelig of misselijk als ik over de fiets hang bij even een tussenstop. Maar kicken dat het gelukt is boven te komen, bijna helemaal fietsend. Een prachtige berghut met een meertje er dicht bij. 

Na de lunch naar beneden. Het grootste deel was niet te fietsen, klauteren over dikke rotsen naar beneden tot we bij een breder pad komen wat later overgaat in een vloeiend schotterpad naar beneden. Heerlijk niet te steil, niet gevaarlijk. Gewoon mooi en de omgeving is prachtig!

Al met al vond ik het een prachtige dag!!!

Tauern Transalp dag 1

Na een pittig technisch infietsrondje van 10 km met 350 hoogtemeter op zondagmiddag bij Werfenweng, start op maandag dag 1 van onze Transalp.

Trecia heeft zich ingeschreven voor de niveaugroep groen en ik voor geel.

Ik fiets met gids (en reisleider) Ramon en 2 belgische dames Patricia en Silvie.

We beginnen allemaal met een klim van 600 hoogtemeters. Silvie gaat als een speer naar boven. Ik sluit als laatste de groep. Silvie heeft veel "schrik" voor technische afdalingen. Ze is in het verleden iets te vaak gevallen. 

We hebben 2 stops onderweg bij mooie berghutten. Totaal is het vandaag voor onze groep 34 km met bijna 1000 hm. We zijn op tijd terug. Het was een mooie dag met prachtig weer.

Morgen staat voor groep geel een tocht over voornamelijk asfalt. Groen en de andere groepen gaan voor een klim van 1000 hm in 1 x. Groen totaal 65 km en 1500 hm.

De reisleider stelt voor dat geel ook de groene route gaat doen.

Het zal afzien worden, maar ik kom om te mountainbiken.

Nieuwe post, want nieuw avontuur op komst, een Transalp!

Na heel veel fietsen, (corona)solo, mountainbiken en op de gewone fiets, denk ik dat ik er klaar voor ben. Opnieuw een Transalp fietsen. 6 dagen mountainbiken dwars door Oostenrijk. 6 jaar geleden fietste ik mijn laatste transalp en kreeg op dag 3 zo maar in eens hoogtevrees, waarna het een stuk minder leuk werd. Daarna evenwichtsklachten en rugpijn, waardoor vooral het schaatsen nauwelijks meer ging. Maar de aanhouder wint, blij zijn met kleine successen en momenteel heb ik zelfs geen rugklachten meer. Dus in januari samen met

Trecia van Es

besloten weer in te schrijven voor een transalp. Deze keer gekozen voor een lager niveau, omdat ik vooral wil genieten en niet alleen maar afzien en angsten overwinnen. We hebben er zin in!!!

Schaatsen in Zweden

maar ik heb een weekje verlof in februari 2019. Dus ik Google naar de mogelijkheden om te schaatsen in Zwedenen ontdek dat dan de Runnwinterweek is. Er worden die week meerdere schaatstochten georganiseerd waaronder de alternatieve Elfstedentocht  dus 200 km. Momenteel heb ik nog steeds moeite met evenwicht en vooral de bochten in De Scheg  maar rechtuit gaat prima  En vorig jaar begin maart heb ik enorm genoten van de paar dagen op natuurijs. Dus Zweden lijkt een goed idee. Ik informeer wie er mee wil  Volgend seizoen willen er wel een paar mee, maar dit jaar niet. Mijn rug is goed nu. Dus ik besluit alleen te gaan.
Rond de kerst boek de vlucht  de trein, een b&b en een paar tochten.

En nu ben ik Zweden. In Nederland is het dit weekend ongekend warm, maar in Zweden ook dik boven nul. Waarom ?
Vrijdag avond laat aangekomen en zaterdag het eerste stukje op het runn meer. Wennen, te warm en zacht ijs.
Zondag start ik om 9.00 uur voor een tocht van 50 km. Het ijs is robbelig, maar hard en dat blijft zo. Ik sluit een paar keer aan bij een groep die me eigenlijk te hard gaat  Na 50 km even psuze om te besluiten dat het te mooi weer en ijs is om te stoppen . Dus ik ga nog 10 km. Dat gaat goed, maar de pijn in de heupen is niet fijn. Even stop en verder tot 75 km, klinkt wel leuk . 80 km klinkt ook leuk. Weer een pauze. Wat zal ik doen  best veel pijn. Tussen 80 en 100 km ga ik niet stoppen. En doooooor.....
Tot de 100, die uiteindelijk , volgens strava, 104,5 km is.
 Bijna 105 km lang genieten en pijn lijden..
Zo mooi, kicken, ik word er bijna emotioneel van, sorry 😬🙄.

De laatste dagen in Peru

Dit stuk schrijf ik terwijl we inmiddels weer thuis in Nederland zijn.

We hebben de nacht na de Incatrail in de B&B heerlijk geslapen in een schoon zacht bed. Na het ontbijt krijgen we onze gewassen kleding terug. De rest van onze bagage is nog in het hotel in Cusco. Dus fijn om nu zo al schone kleding aan te kunnen doen.
'S ochtends lopen we naar beneden naar het centrum van het stadje Ollantaytambo, daar drinken we een heerlijke cappuccino en Lonneke ontdekt een jong poesje, die heel speels is. Op, weer een markt, koop ik een mooie tas. Direct naast de markt ligt tegen de bergwand een Inca ruïne. Deze kunnen we bezoeken / beklimmen, maar we hebben na Machu Picchu hier geen behoefte of puf meer in.

En in een piepklein winkeltje in het centrum koop ik en T-shirt met daarop I survived the Incatrail. 
Op de Plaza de Armas staan bussen van gezondheidsverzorging / voorlichting. Vele, heel mooi geklede, mensen staan hier in de rij voor de dokter, tandarts, vaccinatie etc. Ze komen uit het achterland.

We eten een broodje kip avocado (heerlijk) en nemen dan een tutktuk terug naar de B&B. Hier durven we dit wel aan, want dit is een klein stadje, dus minder verkeerschaos en we hem geen zin en puf meer om naar boven te lopen (3 soles).

 

We gaan met de taxi (tevens eigenaar B&B) naar de zoutmijnen bij Maras. Uit een natuurlijke bron boven stroomt warm zout water met een hoog zoutgehalte. In de pre-incatijd werd dit al gebruikt. Vandaag worden deze zoutpannen nog steeds gebruikt door een aantal families. Als het water is verdampt blijft er een laag zout over. De wordt met de hand geoogst (hebben we zelf gezien). 

 

Daarna worden we per taxi naar ons hotel in Cusco gebracht. Waarschijnlijk hebben we wel veel te veel voor deze taxi betaalt, maar hij was ook wel 3 uur met ons onderweg (160 soles).

'S avonds gaan we eten in een luxe peruviaans chinees restaurant en we gaan daarna na een pub om een bijzonder biertje te drinken. We hebben het verdiend vinden we.

De volgende dag bezoeken we nogmaals het centrum van Cusco. We zitten een poosje op de trappen voor een grote kerk met uitzIcht op Plaza de Armas te kijken en genieten van alle mensen om ons heen. Bijvoorbeeld de verkopers, schoenpoetsers die steeds weggejaagd worden door fluitende beveiligers. De loslopende honden. De toeristen. Leuk mensen kijken.
We kopen nog een paar laatste souvenirs. Lonneke bijvoorbeeld een alpaca knuffel die ze overal al had gezien en nu toch heeft gekocht.

Dan terug naar het hotel, even relaxen, lezen, internetten en tassen inpakken.
En de volgende ochtend worden we na het ontbijt opgehaald voor de transfer naar het vliegveld in Cusco. We vliegen naar Lima en hebben daar nog de hele middag voor de overstap naar het vliegtuig naar Amsterdam. Op advies van de onze gids de eerste dag gaan we naar het hotel naast het vliegveld waar we onze bagage in bewaring kunnen geven en waar we luxe lunchen, de laatste soles zijn nu wel snel op.

Op vliegveld kopen we na de douane nog een flesje pisco en een flesje Inkacola voor thuis, om te proeven. Dit is weer een bureaucratisch gedoe. Bonnetje hier, bonnetje daar, tekenen, paspoort nummer en natuurlijk veel te duur. Alle soles zijn nu op.

Door naar de boardinggate en dan 12 uur het vliegtuig naar Amsterdam. Helaas weer nauwelijks kunnen slapen. Lange zit dus.

De passagiers worden bij aankomst op Schiphol verdeeld over 2 uitgangen uit het vliegtuig. Wij moeten helemaal door lopen naar voren. Ik zeg tegen een steward "dan mogen we ook wel even in de cockpit kijken toch?" Dat mag, ga maar zitten, leuk! 
Ik vraag of ze Reinout kennen? Dit is de toekomstige echtgenoot van mijn nichtje én piloot. Ja hoor die kennen ze. We gaan op de foto met collega en vriend van Reinout in de cockpit. Hij komt 13 oktober ook op de bruiloft. Leuke toevallige ontmoeting.

Door naar de bagageband en uitgang en daar staan Stijn en Lennart ons op te wachten.
John komt dezelfde middag thuis van een MTB transalp  met Peter (zijn tweelingbroer) in de omgeving van het Gardameer.
We zetten Lonneke en Lennart af in Wageningen en door naar Lemelerveld.

Thuis!!!!       Wat is het nat en groen in Nederland!

In Peru is het vooral stoffig en droog, behalve het regenwoud bij de Incatrail. Verder bijna alleen cactussen of eucalyptus bomen en wel veel bloemen in de stadscentra, nat gehouden met grondwater.

We hebben een geweldige indrukwekkende reis gehad met zijn tweeën die we niet snel zullen vergeten. Wat een andere wereld in Zuid Amerika.

Mooie mensen, 
prachtige natuur,

sfeervolle posada's,

mooie Plaza de Armas in de steden,

heel veel markten, zeurende verkopers, kleuren, geuren,
 
heerlijke vruchten,

zand, stof, cactussen, 

 

hoogvlakten, 
Andesgebergte, Colca Canyon
zandduinen, 
lama's, alpaca's, vincuna's, 

 

zeeleeuwen, pinquins,

loslopende honden, 

andere beesten,

onafgebouwde huizen, gebouwen,
verkeerschaos,
en en en en nog veel meer

En de Incatrail en Machu Picchu! 

 

 

Volbracht! 
Wat een afzien, wat een hoogte, wat een trappen, wat een belevenis!