We waren gewaarschuwd voor een 1000 hm klim in 1 x met het steilste stuk aan het eind.
Voordat dat stuk begon hebben we nog even koffie met koek gehad met de Vögel Alm. Ik vond dat heerlijk, goed uitgerust beginnen. Silvie echter vond dat niet fijn, want ze kwam niet in haar ritme en had moeite met de klim en heeft het grootste gedeelte gelopen. Ik ging niet veel harder, maar heb maar een klein stukje gelopen. Wel een aantal keren gestopt, om even te rusten en de hartslag te laten zakken. Dan keek ik van tevoren waar ik het beste kon stoppen om weer te kunnen opstappen. Want als het te steil is kom je niet meer op de fiets. Proberen dwars op het pad te gaan staan en dan met een krappe bocht weer omhoog "vaart" maken. Nou ja vaart, het was looptempo met stukken van 20 tot 25 %, soms maar 3 of 4 km per uur en soms stopt het klokje omdat je te langzaam. Onderweg wil ik ook niet weten hoe ver het nog is, of hoeveel hoogtemeters we nog moeten. Dat heb ik ook gezegd tegen Hans, de gids. Ik vind het prettig om het niet te weten. Vaak valt het tegen. Ik zie liever vanzelf wanneer ik op de top, of in dit geval bij de berghut ben. Ik ben echt wel kapot gegaan, onderweg duizelig of misselijk als ik over de fiets hang bij even een tussenstop. Maar kicken dat het gelukt is boven te komen, bijna helemaal fietsend. Een prachtige berghut met een meertje er dicht bij.
Na de lunch naar beneden. Het grootste deel was niet te fietsen, klauteren over dikke rotsen naar beneden tot we bij een breder pad komen wat later overgaat in een vloeiend schotterpad naar beneden. Heerlijk niet te steil, niet gevaarlijk. Gewoon mooi en de omgeving is prachtig!
Al met al vond ik het een prachtige dag!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten