De eerste hele Italiaanse etappe wordt gedomineerd door de beruchte Kronplatz, althans voor de groene en de rode groep. Groen gaat gedeeltelijk met de lift, maar de zwaarste groep rood fiets helemaal naar boven.
De tussengroep (blauw) komt niet langs de Kronplatz. Ze doen een iets ander route met ruim 1800 hoogtemeters. Pien en ik hebben daar ook wel zin in, maar de gidsen zeggen dat we dan langdurig met de fiets op de nek moeten sjouwen. Oké, dan maar niet. Achteraf hoor ik van John dat het best te doen was geweest voor ons. Jammer, gemiste kans. Ik wil ook wel eens echt kapot gaan hoor, helemaal niet erg en dat heb ik deze transalp nog niet echt meegemaakt. Toch maken wij ook een hele mooie tocht. Gedeeltelijk gelijk aan blauw en rood. De rode groep komen we tegen in het laatste stuk van hun klim naar de Kronplatz, wanneer wij daar gedeeltelijk naar beneden gaan. Even later komt de blauwe groep ons achterop. Ik fiets mee met blauw, heb er zin in en kan prima meekomen in de klimmen, maar op verzoek van de gids wacht ik even later toch maar op mijn eigen groep en gids. Jammer.
's Avonds eten we heerlijk pizza op terras bij de plaatselijke pizzatent. Gezellig. De laatste dag komt al.
Etappe 6 van st. Vigil naar Cortina
(Geel), groen en blauw fietste dezelfde route. Rood doet er nog een extra pittige klim bij. John heeft er zin in en doet ook de laatste dag met de rode groep mee. Op de gids na is hij de snelste daler. Ik daarentegen, waarschijnlijk de langzaamste?? Kramp in mijn handen en armen ondertussen van het remmen. Toch nog de angst in de benen van de beide vallen op dag 2. Balen doe ik van die angst.
Maar de klim in de Dolomieten tot 2176 m was fantastisch!! Kicken!! Hier kan ik zo van genieten, dat ik die strijd in mijn eentje aan ga met die berg. Niet opgeven, niet afstappen, blijven fietsen tot de top.
Helemaal kicken en genieten als je boven bent. Ja, dit had ik vanaf dag 1 gewild. Fantastisch!!
Boven op een lekkere apfelstrudel en verder, want we zijn toch nog niet helemaal aan de top. Helaas het allerlaatste stukje lukt het me niet op de fiets te blijven zitten, te steil, te veel losse keien. Toch nog even lopen.
Langdurig klimmen betekent dus ook langdurig afdalen. Er komt geen eind aan. Of toch wel. Stijn gaat de afdaling ook met ons mee, heeft ook geen zin meer in snel afdalen.
Ondertussen nog even langs een enorme waterval, waar alle groepen weer even samen zijn. Je kunt er niet de fiets heen, even een stukje (langs een afgrond) lopen en dan glibberig nat richting de waterval, waar je achterlangs kunt lopen, maar dan blijf je niet helemaal droog. Was zeker de moeite waard.
Dan weer verder afdalen, laten rollen is veiliger dan continu in de remmen. Maar dan ga je toch steeds harder? Richting Cortina het eindpunt. Het begint een beetje te regenen, maar het is warm, het geeft niet.
De straat bij Cortina is nat, we gaan pizza eten op een overdekt terras. De zon schijnt alweer en de straat is al weer droog. Even een overwinningsfoto bij het station van Cortina en dan naar het hotel waar we mogen douchen, voordat we terugrijden naar Hinterglemm. Het hotel in Cortina ligt naast een Specialized fietsenzaak. Daar zie ik mijn nieuwe fiets staan. Precies dezelfde, maar in nieuwe kleuren, wit met matrood, mooi! Dan gezamenlijk weer naar het station in Cortina waar de bus met luxe fietsaanhanger voor ons klaar staat. We rijden over de Grossglockner terug, een hele reis (omdat die tunnel gesperrt is). Voor mij dus voor de 2e keer, maar het is nu heel anders, bewolkt, later op de dag en bovenop komen we in de mist. Het laatste kleine tunneltje bovenop, zit ook helemaal in de mist en dan aan de noordkant van de berg zien we alleen maar mist. Best wel spannend met zo'n grote bus zo'n pas doen in de mist. We eten onderweg nog even en dan zijn we terug in Hinterglemm. Ik trakteer in de kroeg naast het hotel de hele groep op een borrel ter ere van mijn 50e verjaardag. Om 0.00 uur zingen ze voor mij. Een mooie afsluiting met de groep.
Wanneer ik de volgende ochtend wakker word, blijkt het hotel en de ontbijtzaal vol te hangen met foto's van mij met de tekst Joke is 50. Het is echt waar. Ik kan er niet meer onderuit.
In Hinterglemm is dit weekend een bike-event voor met name down-hillers. We lopen nog even door Hinterglemm en vertrekken dan naar Zuid Duitsland, Königsee bij Berchtesgaden in de buurt, waar we nog 2 dagen kamperen om "uit te rusten". Dag 2 in Berchtesgaden doe ik mijn 6 etappe, John, Peter en Stijn hun 7e. We fietsen dus nogmaals een dag, de route is niet helemaal duidelijk. We missen de VASA-sport gids.
De klimmen zijn langer en hoger dan we van plan waren (weer 16 tot 20% op schotterpaden), maar ja toch wel weer lekker.
Ondertussen breekt onze dochter Lonneke het wereldrecord longboarden, maar daar meer over in een apart volgend bericht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten