Tweede deel Transalp
Dag 1, 2 en 3 heb ik beschreven. Toen ben ik gestopt, omdat het gezellig druk werd op het terras in Bovec met onze medebikers.
Een aantal medebikers hebben mijn eerste deel van het transalp verhaal gelezen en vonden dat ik heel mild was,omdat ik het over klimmetjes had en klimmetjes bestaan eigenlijk niet in de Alpen. Het zijn altijd lange klimmen. Maar je hebt hele lange klimmen en minder lange en wanneer je er een aantal dagen fietst, dan zijn de minder lange klimmen dus klimmetjes. Meestal zijn dat dan wel steile, lastige, K-klimmetjes. Per dag fiets niveau groen toch tussen de 1000 en 1800 hoogtemeters, mag je wel kimmen noemen.
Dag 4 Bovec-Bovec
Deze dag mag je gebruiken als rustdag maar onze reisleider vertelt dat dat eigenlijk zonde is, omdat je dan achteraf de mooie verhalen hoort van de fietsers die wel gingen en dan zeker spijt krijgt. Dus we gaan allemaal een MTB route fietsen in de mooie omgeving van Bovec. Aangezien ik vooraf had gekozen voor de gele route (de minst zware, maar licht is die ook echt niet) en ik alle dagen groen heb gefietst (groen is alleen ietsie minder ver en hoog dan de blauwe) kies ik vandaag wel voor geel. Dat kan omdat de chauffeur Aad, vandaag ook gids is. Stijn kiest vandaag voor groen, vele technische klimmetjes (zeg ik het weer) en John doet gewoon weer blauw waarin een lange klim zit naar de top van een mooie berg. Eerste deel geel is zelfde als groen, met loopstukken naar boven (en soms ook naar beneden), omdat de keien te hoog en te dik zijn en de helling te steil om te fietsen. Dan loopt mijn achterband langzaam leeg. Een doorn is de oorzaak en die doornen hebben heel wat lekke banden veroorzaakt deze week. Ik heb alleen een bommetje (CO2 patroon) bij me en die gaat al snel op en band is weer leeg. Een Sloveense mountainbiker helpt met zijn pomp, maar hoe Aad en hij ook pompen het lukt niet. Volgens de Sloveense jongen ligt het aan de Nederlandse ventielen (made in China). Dan lopen Aad en ik naar een restaurant met heerlijke koffie, maar geen pomp. Aad gaat met mijn wiel naar een huis in de buurt, maar ook daar lukt het niet. Dan zie ik een Nederlandse auto met fiets achterop. Dat blijken weer de Nederlanders te zijn die we troffen op de parkeerplaats na Salzburg tijdens de Stau. We wisten dat ze in Bovec kampeerden en zagen ze die ochtend ook al in de supermarkt. Maar ook met hun pomp lukt het niet. Aad besluit terug te fietsen en de bus op te halen en ik wacht aan de rivier, de Soca, wat heerlijk is in de zon en lekker veel te zien met alle rafters en kanovaarders. Dan komt groep groen er aan, die toevallig daar aan de rivier wil lunchen. Aad wordt gebeld, die fietst (weer) terug. Mijn band wordt nog eens getest, wat blijkt die “nieuwe” binnenband is lek. Dus het lag niet aan de pomp. Eh, hoe maak ik dit goed bij Aad? Gelukkig had ik nog een binnenbandje bij me. Dus we fietsen weer verder. Ik was ’s middags uitgenodigd op de camping bij dat Nederlandse gezin, maar door al die lekke bandentoestand had ik tijd tekort. Druk zo’n vakantie, 16.00 uur bij hotel, drankje op terras, douchen en om 18.00 uur al weer de briefing en evaluatie met sterke verhalen en foto’s en filmpjes. Hoe werden die wiebelige handbruggen genomen (door Cor bijna met een salto), hoe fietst Harm achter de banaan aan die Peter hem voorhoudt. Het ziet er niet allemaal veilig uit, maar er is gelukkig is (nog) niemand te pletter gevallen in een ravijn. (Mijn moeder nam net voor de reis een artikel uit het AD mee “Nederlandse mountainbiker in ravijn gestort”.) Wel zijn er al zeker 4 personen met schrammen, blauwe plekken enz. door valpartijen op de keien. Ik gelukkig (nog) niet, maar ik ga ook niet op volle snelheid over die keien naar beneden. Al proberen de mannen me duidelijk te maken, dat iets meer “laten rollen” veiliger is, dan zo langzaam naar beneden.
Dag 5 Bovec-Cividale
De “rustdag” zit erop, dus ook ik ga weer volop mee. Tijdens de briefing gisteren is gezegd dat groen (waar ik dus ook weer mee fietst) nog wel een lange pittige beklimming zal krijgen, maar op asfalt en gevolgd door een mooie afdaling. Zo’n 1200 hoogtemeters. Blauw doet ook nog een extra technische keienklim + afdaling. Niet dat het verder vlak was hoor. Buiten Nederland is niks vlak en zeker niet in de Alpen. Oké die klim was te doen, maar zwaar door de brandende zon; zeker meer dan 30 graden en in de zon op het asfalt al klimmend is de “gevoelstemperatuur” ongeveer kookpunt. Tja en dan komt die mooie afdaling. Mag ik even vloeken!! Grmmgvdgrmmenz. Niet te doen, echt niet te fietsen. Hele diepe geulen, zodat je trappers de rand raken, zelfs als je ze horizontaal houdt. En dikke, losliggende keien, enz. enz. Lopen dus en daar heb ik een hekel aan wanneer ik een fiets bij me heb. Voor me zie ik Klaas een salto maken. Hij ligt onder zijn fiets en de wielen staan omhoog. Hij ligt klem, z’n stuur staat dwars. We bevrijden Klaas, die wat schrammen heeft en we lopen verder. Ook Cor valt een paar keer en fiets niet meer. Enkele stukjes zijn te fietsen. Het laatste stuk, met dikke vastliggende keien en later een stuk beton, gaat goed (afdalen op de fiets). En dan komen we op een idyllisch plekje, een B & B midden in de landerijen met een zwembad. Nog 1x (binnensmonds) vloeken en dan zwemmen. Heerlijk! Maakt veel weer goed. Gids Gijs Jan geeft toe dat hij die diepe geulen ook niet had verwacht. We eten pizza naast het zwembad (opgehaald door Aad). Daar doen we de briefing ook. Het is een heerlijke zwoele avond en op de kamers is zelfs airco. Nog één dag.
Dag 6 Cividale – Sistiane (Adriatische Zee)
Wanneer we om 9.00 uur (zoals iedere dag) vertrekken is het al heet. Wat een verschil met dag 1. Wat waren we toen verschrikkelijk nat en koud. Maar hitte is ook een extra hindernis, vooral bij het klimmen. Het was zeker 35 graden, maar voelt nog veel warmer in de volle zon bergop. En ondanks dat we de echte Alpen nu uit zijn, weet VASA sport ook hier alle klimmen nog te vinden zodat ook deze laatste dag nog 800 hoogtemeters krijgen. Blauw en groen fietsen dezelfde route. Met weer keienklimmen, asfaltklimmen, de hele dag door. Ik kan ze niet meer tellen. Onderweg kreeg ik een sms (althans ik hoorde een piepje), maar dacht, ja nu even geen tijd, want ik ben weer met de zoveelste K-klim bezig. Veel drinken vandaag met die hitte en bij de koffie stop en de lunch stop steeds weer water bijvullen. Dan zien we de Adriatische Zee in de verte, maar daar zijn we nog niet. Eerst nog wat hete keien omhoog en omlaag. Dan helemaal afdalen tot aan de zee. Aan het eind van de parkeerplaats aan zee staat de VASA sport bus. Groep blauw heeft al gezwommen. Dat gaan wij ook doen; gewoon in de fietsbroek de zee in. Heerlijk dobberen in de golven. Heerlijk, super! Dit is een perfecte beloning van 6 dagen transalp mountainbiken. Dan een lekker biertje (nu mag het zeker) en dan worden per luxe bus (met luxe fietsaanhanger, waar onze fietsen keurig in opgehangen worden) terug naar Sachsenburg. Onderweg eten we nog wat en in Sachsenburg nemen we afscheid na een drankje op terras van ons eerste hotel.
We worden door Klaas, Harm en John uitgenodigd om een keer te komen fietsen bij hun in Gieten. Dat gaan we zeker doen; dan kunnen we de sterke verhalen weer ophalen.
Conclusie (mijn conclusie, één dag na de 6e etappe):
Het was een fantastische sportieve belevenis. In de Alpen is het toch echt mountainbiken op zijn best. Ik vond het zwaar, niet alleen de lange klimmen, maar ook de technische afdalingen. Ik heb genoten van de gezelligheid van mijn medebikers en het was enorm kicken om zoiets te volbrengen. De routes waren prachtig. Luxe om lekker met een gids te fietsen en zelf geen route te hoeven zoeken. Net als de luxe van vervoer van bagage en de hotels. Ik moet toegeven dat er een aantal keren waren dat ik het even echt niet leuk vond (o.a. de te technische, dus loopstukken en het helemaal kapot zitten), maar dat weegt niet op tegen het genieten van het geheel . Het meemaken van deze Transalp Sachsenburg-Adriatische Zee.
Doen we het nog een keer? John en Stijn vast wel, een andere transalp met nog meer technische stukken. Ik? Misschien, maar dan juist een transalp die minder dikke losse keien heeft. We denken we er nog even over.
Mooie foto’s volgen nog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten