Zo, net het ontbijt op in Nauders.
Gisteravond met de bus met fietsaanhanger terug gebracht vanaf eindpunt Lago du Poschiavo naar Nauders.
Deze blog is mijn belevenis van de transalp en ik spreek niet voor anderen. Dat zeg ik even omdat mijn belevenis van de transalp dus anders is dan van een ander.
Peter en John hebben deze transalp fantastisch gevonden. Veel meer uitdaging (lees moeilijke, technische stukken) dan vorig jaar. Trecia vond het ook helemaal geweldig. Klimmen kon ze al makkelijk, maar afdalen en allerlei obstakels goed fietsen heeft ze deze week heel veel bijgeleerd.
Ze is ook helemaal enthousiast en wil iedere maand wel een transalp fietsen.
Tja en dan ikke. Op dit moment zeg ik, zo absoluut niet meer. Maar misschien slijt dat?? Je blijft tenslotte altijd de leuke dingen beter onthouden dan de minder leuke.
Maar nu voeren de minder leuke helaas toch ietsie de boventoon.
Gisteren, de laatste dag, stonden er voor groep groen nog 1100 hoogtemeters op het programma in een lange klim omhoog. Dan een trail op hoogte wat op en neer. Dan lunch bovenop de berg en afdalen over schotterpad om vervolgens langs het meer naar het eindpunt te fietsen.
Oke lange lange klim, soms zeer steil, maar was wel te doen. Maar toen die smalle technische op en af door het bos. Smal paadje met afgrond rechts. Dikke keien, drop op, drop af, dikke boomwortels, maar vooral dat smalle met afgrond. Moeilijk, sinds ik op dag 3 hoogtevrees heb gekregen.
Wim, de belg met ook hoogtevrees, loopt voor mij uit. Soms vloekend, klagend dat dit niet voor de groene groep geschikt is, veel te technisch. Soms fiets hij een paar meter, dan stapt hij weer af. Daar wordt ik natuurlijk ook niet minder bang van. Dus we hebben samen weer een heftige etappe. Pffff. Hier ben ik wel klaar mee.
Dan komen we bij de lunchplek, een prachtig plekje. Heerlijk relax, mooi weer, maar wel even een jackje nodig voor dekoude wind.
Dan naar beneden over schotterpad en dan stuk asfalt met haarspeldbochten. Dan op een splitsing stoppen we en wordt er weer een paar lagen kleding uitgedaan. Waarom? Omdat we weer gaan klimmen. Foutje van de gids. Nog weer 200 hoogtemeters klimmen. Shit ik ben er helemaal klaar mee!! En waarom om vervolgens weer zo'n klotepaadje te moeten afdalen, wat nauwelijks is te fietsen. Huilen staat me nader dan het lachen. Dan eindelijk zijn we bij het meer. We fietsen nog een stuk langs het meer tot aan Le Prese.
Felicitaties, foto bij het meer en naar het hotel.
Douchen, pizza en met de bus terug.
Misschien doe ik over een week een nieuwe evaluatie. En dan plaats ik ook foto's, hopelijk herinner ik me dan vooral het mooie van deze transalp.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten