Machu Picchu en het wat na de Incatrail nog volgt, voor we eindelijk schoon in bed liggen.
De cultuurschok. Veel toeristen.
We lopen om ongeveer 8.30 uur vanaf de zonnepoort, Intipunku, naar beneden naar Machu Picchu (betekent: oude berg). We komen steeds meer "dagjesmensen" tegen. Hijgend en puffend lopen ze richting de zonnepoort. Onderweg krijgende verhalen over de Incas te horen van onze gids Marco.
We lopen langs een vreemd bewerkte rots die waarschijnlijk als offerplaats heeft gediend. De ontdekker, Hiram Bingham, vond hier intacte mummies, 173 skeletten en nog meer botten.
Marco vertelt tot nu toe niet zoveel uit zichzelf helaas. Wanneer we iets willen weten moeten we dat uit hem trekken. Wat dat betreft hebben we het niet zo getroffen met onze gids. Daar zijn we het samen, met ons vijven, wel over eens. Gelukkig hebben we onderling wel een hele fijne groep! We lopen door tot het bovenste gedeelte van Machu Picchu. Daar "moeten" we weer een postcardpicture maken volgens Marco.
Steeds meer mensen, weg (betrekkelijke) rust van de wandeling de afgelopen dagen. Hier is gewoon massatoerisme.
We kunnen de rugzakken bij Marco laten staan. Hij is erg onduidelijk waar en hoelang we ergens naar toe kunnen. En we zijn eigenwijs, want we willen gewoon op de foto met die zware rugzak met Machu Picchu op de achtergrond. We hebben er tenslotte 4 dagen mee gelopen. En komen niet opgedirkt als eendaags toerist voor die ene foto.
Of toch wel? Nou ja, natuurlijk willen wij die ene speciale foto ook, maar op zijn zondagse best gaat niet lukken. We zijn, op zjin zachts gezegd, niet meer zo fris.
We hebben er wel lol om dat we misschien wel iets stinken en niet zo schoon meer zijn. Of trots dat je kunt zien dat we die Incatrail volledig hebben gelopen.
Wanneer we nog verder naar beneden lopen komen we groepjes met gids tegen die voor ons klappen. Die gids heeft hun net uitgelegd dat we die 4 dagen hebben gelopen. Dat doet ons toch wel goed, dat applaus zo nu en dan.
We lopen nog verder naar beneden, naar de officiële ingang. Daar kunnen we onze tassen in bewaring geven. We kunnen naar een gewone wc en water kopen. Er is een restaurant met terras. Marco geeft ons een tijd mee, om weer te verzamelen, om dan officieel via de kassa weer naar binnen te gaan. We hebben er lak aan, we gaan eerst wat lekkers halen (cola, koffie, chips, taart) en genieten daar van op het terras. Dit hebben we even nodig.
Dan gaan we naar de kassa, waar we ook ons paspoort moeten laten zien.
En lopen dan als "gewoon" groepje toeristen met gids door (het onderste deel van) Machu Picchu. Marco vertelt ons van alles over alle gedeelten van Machu Picchu .
Er zijn verschillende verhalen over de geschiedenis en worden nog steeds onderzoeken gedaan, die weer nieuwe verklaringen opleveren.
We lopen langs de poort Huaca Punku, langs huizen naar de steengroeve, langs de heilige plaats Initicancha waar je prachtig uitzicht over het dal van Rio Urubamba hebt en daar staat de tempel van de drie ramen, waarover een oude legende gaat van vier zusters met goddelijke afstamming. De hoofdtempel is door opgravingen en aardbevingen zwaar beschadigd.
Weer trappen op, dat willen we eigenlijk niet meer, maar zo bereik je de Zonnesteen. Hier bepaalden Inca astronomen het begin van de regentijd en daarmee het moment voor zaaien. Dit heb ik trouwens niet allemaal keurig onthouden, maar later nog eens nagelezen in een Peru boek (ssst). Sowieso waren we eigenlijk te moe om informatie goed op te nemen.
We lopen verder door de wijk van de drie deuren en een ambachtswijk, waar Bingham bronzen gereedschappen heeft gevonden. Dan de tempel of de condor, daar ligt een vlakke steen op de bodem en grote rotsen daarachter die de condor moeten voorstellen, waar ik een redelijk duidelijke foto heb gemaakt. Dan El Torreon, een ronde toren, tempel van de zon. Deze toren zou ook door de Inca astronomen als kalender worden gebruikt. Maar er zijn ook and theorieën dat het een strategische verdedigingstoren of een graanschuur zou zijn.
Ondertussen worden wij tijdens de uitleg zo ineens afgeleid door een groepje lamas die ons tegemoet loopt, veeeeeel belangrijker vinden wij, haha!
Dan weer naar de uitgang, we krijgen een stempel in ons paspoort en we halen onze rugzakken weer op.
We gaan met de bus naar Aguas Calientes, maar daarvoor moeten we eerst in een hele lange wachtrij.
Wanneer we daar zijn aangekomen ontvangen we van Marco de tickets voor de trein naar Ollantaytambo. We nemen afscheid van Marco, beetje vreemd, hij geeft ons een hand, kijkt ons niet eens aan, neemt zijn tip in ontvangst en weg is hij. We kijken elkaar aan. Dag Marco, we zijn helemaal klaar met je!
We lunchen en gaan dan op zoek naar het station. We zijn moe en klaar met de zware rugzakken. De treinreis is gelukkig relax met mooie uitzichten. Ruime gereserveerde zitplaatsen met een tafeltje er tussen. Tegenover ons zit een jong stel uit Chili, waarmee we leuke gesprekken hebben. Ondertussen een prachtig uitzicht en we zien een stuk van het pad dat we hebben gelopen en de hangbrug bij de start van de Incatrail.
Bij aankomst in Ollantaytambo nemen we afscheid van Jeroen, Claudia en Elles waarmee we de afgelopen dagen een fijne groep hebben gehad.
Volgens Marco was vanaf het station maar 5 minuten lopen naar ons hotel. Dat moet ons ook nog wel lukken. Maar het is inmiddels pikkedonker en we lopen al weer 20 minuten en kunnen het niet vinden. Dit is nu niet leuk meer.
We vragen bij een ander hotel. Die belt en we worden opgehaald, het zit nog een stuk verder aan een donker straatje.
Het is een eenvoudige B&B, geen restaurant en we hebben honger. Normaal gesproken prima, maar we willen nu luxe! Moe en teleurgesteld zijn we. Riksja travel had het hier over een posada met een mooie tuin met hangmatten.
De eigenaren zijn heel aardig. We krijgen een broodje kaas avocado, prima! We kunnen vieze kleding laten wassen, heeeeeeel graag doen we dat. Nu heel veel water en zeep, een toilet waar we gewoon op kunnen zitten en slapen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten