Zand, overal zand, zand is leuk...en door per nachtbus naar Arequipa

Gisteren in Ica heerlijk aan het zwembad gelegen. Zoveel meer was er ook niet te doen, want ons hotel lag in een afgesloten buitenwijk. Je gaat met de taxi door een poortje waar de chauffeur iets (zijn rijbewijs?) in moet leveren, wanneer hij de wijk weer uitrijdt krijgt hij het terug. Het hotel is perfect, geen grote toren, maar weer iets als een posada met allemaal trappertjes in een binnentuin om naar de kamers te komen. Het heeft een Belgische eigenaar. Wanneer je een trappertje naar boven loopt eindigt die boven het hotel op een heuvel, waar de eigenaar een aantal luxe glampingtenten heeft geplaatst met elk een hangmat ervoor en een kampvuurplek erbij. Deze zijn geplaatst voor de Dakar race, die door Ica kwam, waarvoor veel extra slaapplekken nodig waren voor alle begeleiding. Midden door Ica loopt de Pan American, de weg van Alaska naar Zuid Amerika.
Smiddags hebben een leuke fiets  geleend van het hotel en zijn de wijk doorgefietst naar een supermarktje. Verder wil je ook niet fietsen zegt de Belg, zwakke verkeersdeelnemers zijn hier echt zwak, daar wordt geen rekening mee gehouden. Je ziet in de stad heel veel riksja's rijden, heel leuk, maar dus niet bepaald veilig.

De volgende ochtend regelen we een taxi naar Huacachina, een oase midden tussen hele hoge zandduinen. We hadden daar een buggyrit over de zandduinen willen doen, maar dat mag niet meer, want er zijn dodelijke ongelukken daarmee gebeurd. Weg business voor de locals. Zandboarden kan nog wel, maar dan moet je dus eerst zo'n zandberg op klauteren. Dat hebben we gedaan!!! En dat viel niet mee. Stel je voor een duin en dat keer 10? Dichte schoenen werd geadviseerd omdat dat zand zo heet is. Inderdaad heel heet! De zandboard huur je daar voor 5 soles, dat is € 1,30.
Daar krijg je een stuk kaars bij, dat is de wax. En die heb je nodig hebben we ontdekt.
Je gaat dus niet steeds harder van die zandberg, je stopt vanzelf wanneer de wax weer op is. Zittend, op de buik en Lonneke zelfs staand op de board zijn we om de beurt weer naar beneden gegaan. Super leuk!  Wel zitten we onder het zand. Overal zand (in). We hebben een buff mee, zodat we iig geen zand in mond krijgen, maar ook dat werkt niet echt, knarsentanden van het zand. De schoenen worden steeds kleiner, zoveel zand. Ik heb er een rauwe teen aan overgehouden. Maar wat was het leuk om te doen, al dat zand zeker waard! En van boven een prachtig uitzicht op de oase met het dorp en even verderop nog een kleinere oase, zoals je je een oase voorstelt, prachtig!  We pakken een taxi terug en duiken het zwembad in om van al dat zand af te komen, maar we voelen savonds nog steeds zand, bv.achter de oren.
Inmiddels hebben we leuk contact met een paar stellen die ook via riksja travel een individuele reis hebben geboekt. Ze allemaal ongeveer dezelfde route, maar toch verschillen er dingen, zoals ergens een paar dagen langer blijven, wel of niet de volledige Incatrail lopen enz. Het is heel leuk om zo contact met elkaar te hebben, het zijn allemaal wel het zelfde type mensen, die er ook niet aan moeten denken 3 weken met dezelfde groep te reizen. Zo'n groep zat bij ons op de boot naar de Ballestas eilanden en waren ook 1 nacht in hetzelfde hotel.

2 stellen hebben ook dezelfde nachtbus naar Arequipa, dus overleggen we om samen een taxi naar het busstation te regelen. Daar wordt onze bagage weer ingecheckt, staan we in de rij om ticket en paspoort te laten zien en stappen we in onze luxe nachtbus. Het is een zelfde bus waar we al in hebben gezeten, maar achter onderin is een apart gedeelte met slechts 3 stoelen breed, dus veel meet ruimte en de stoel kan verder achterover. Een rit van meer dan 12 uur zonder stop. 2 x een korte stop waarbij alleen de buschauffeur wisselt. Verrassend genoeg hebben we eigenlijk best goed geslapen. Ook al was de weg heel veel slecht met hobbels en bobbels en veel bochten. Inmiddels is de weg mooi vlak en heb ik tijd om de blog te schrijven.

Nu 8.00 sochtends, al 11 uur in de nachtbus. Toen we wakker werden zagen we nog steeds niks meer dan zand, maar nu veranderd het landschap. We zien gras en koeien en zelfs een melkfabriek. Cactussen met vrucht langs de kant van de weg en rijden nu echt een mooier berglandschap in met een riviertjes, kloven, dorpjes, indrukwekkend. En we klimmen nu echt.
We rijden nog steeds op de Pan American.

We komen 2 uur later dan gepland aan in Arequipa. Daar nemen we een taxi naar ons hotel. Een prachtige posada met een bloemenbinnentuin en heel veel trappetjes, gangetjes, balkons, dakterrassen enz.  met prachtig uitzicht over de stad. Gerund door een Peruaanse familie.

We lopen de stad in naar Plaza de Armas, prachtig! Rondom kathedralen en restaurants met balkons met uitzicht over het plein en op de achtergrond 3 besneeuwde toppen van vulkanen. Dan gaan we naar een lokale markt waar alles (vers) wordt verkocht en ter plekke gemaakt of gesneden. Kip, varken, vis, broodjes, sausen, groenten, fruit, allerlei soorten fruitsappen, mooie kleden, tassen, panfluiten, kruiden, en nog heel, heel veel meer. Je kijkt je ogen uit, echt prachtig! Hygiënisch? Mwah, niet echt..
Een processie naar en door een kerk zien we, ook bijzonder.

We doen een poging tot wassen, handwas in de douche, maar waar drogen we het. Een waslijntje in de douche en de rest over een balustrade van een van de dakterrassen. Hopelijk wordt het droog.

Een tip in een boekje over Arequipa wijst ons een restaurant met traditioneel eten. Daar gaan we naar toe. Op het menu o.a. Alpaca en Cavia. We stellen de cavia nog even uit. We eten witte mais en Alpaca. Ondertussen komen 4 mannen binnen die Peruaanse folk muziek laten horen.

Het was vandaag heerlijk weer hier (20-25 graden), maar nu koelt het heel hard af. We zijn op bijna 2400 meter hoogte nu.

Morgen nog een dag hier. We gaan naar een bijzonder (kleurrijk) klooster en naar Mundo Alpaca, waar we, deze keer levende, alpacas zien en natuurlijk lamas enz.