Dat gaat niet in een klein verhaaltje lukken, dus maar meerdere verhalen.
En het is al een paar dagen geleden, want geen internet, geen Ipad. En dus diep nadenken, want ook geen pen en papier mee. Overigens ook geen tijd voor schrijven gehad!
Dag 1
We worden om 5.30 uur opgehaald in Cusco. De avond ervoor hebben we een duidelijke briefing gehad van de gids voor de komende dagen. Hij heeft de hele route doorgenomen en we hebben een paklijst, belangrijk is sunblock en deet! Lange broek, want veel soorten muskieten. Kleding voor koud weer, regenkleding enz.
In het kleine busje stappen onderweg de porters (dragers) in. We zijn met een groep van 5 personen plus de gids met maar liefst 9 porters. Die dragen onze tenten, kookgerei, eten voor alle dagen, 6 campingklapkrukjes en tafels en wat bagage van een aantal deelnemers én de gids. Die gids laat dus ook zijn spullen dragen en heeft zelf een klein rugzakje. We pikken de 3 andere personen op, die we toevallig al eerder hebben ontmoet in Puno, Ica en Paracas. We hebben een prima groep samen, ontdekken we de komende dagen.
Bij de start moesten we nog door een museum, waar we (onnodige) informatie ontvangen. We willen gewoon starten. Dan langs een loket waar we de tickets en ons paspoort moeten laten zien. Dan nog een postcardpicture (zoals onze gids dat noemt) onder het bord van de Camino Inca en we kunnen eindelijk starten.
Nadat we de rivier Urabamba via een hoge hangbrug zijn overgestoken, begint de wandeling langs de rivier omhoog, langs wat dorpjes tot we de ruïnes van Llactapata zien. Dit stuk Incatrail is niet meer 100% origineel. Hier lopen veel paarden met bepakking. Daarna begint de lange klim naar Wayllabamba, het enige dorp langs de route, waar we de eerste nacht in ons tentje slapen. We krijgen bij aankomst en klein teiltje p.p. met warm water bij de tent om ons op te frissen. Geen douche dus!
Achteraf blijkt dit de meest "luxe" overnachtingsplaats. De wc is hier nog niet heel ver weg en redelijk schoon!
Dag 2
We klimmen naar de eerste en hoogste pas van de Incatrail, de Abra de Warmiwanusca (4200 meter), de "dead women's pass".
Deze dag heb ik veel last van de hoogte, niet alleen weinig adem (dat heeft iedereen), maar vooral hoofdpijn. Die ochtend hebben we, op advies van onze gids, een hoogteziekte tablet genomen. Onderweg krijgen we cocabladeren in combinatie met een stukje quinoa steen. Hier moeten we op kauwen. Heftig "klimmetje", er wordt door sommigen nogal gevloekt en gemopperd, zo nu en dan. Onderweg krijg ik nog een soort parfum met alcohol op mijn hand. Ik moet wrijven en dan 3 keer goed inademen. Dat opent de luchtwegen waarschijnlijk?? Ik ruik vooral de alcohol en ontdek verder geen voordeel.
En door, "just one foot for the other" en doooooor!
Bovenop maken we weer een "postcardpicture". Het is daar koud en het begint iets te regenen. Dus meer laagjes, regenjack en hoes over de backpack.
Dan de stokken verlengen, want we gaan nu langdurig naar beneden. Veel grove trappen. Dus diepe stappen. Blij met mijn stokken!
We lopen vandaag iets langer door en hebben geen lunch onderweg, dus eten we repen en een appel die we hebben meegekregen. Dit is omdat we niet moeten klimmen met een volle maag. Wanneer we om ongeveer half drie op de "camping" aankomen, hebben de porters onze tentjes al weer neergezet en staat de warme lunch klaar. Heel luxe, bijzonder hoe ze dat voor elkaar krijgen!
Heel wat minder blij worden we van de wc! Errug!!! Zo'n Frans toilet (gat in de grond) wat enorm stinkt, niet wordt schoongemaakt, dus steeds erger wordt en in de hoek staat geen prullenbak voor het papier, maar ligt een hoop gebruikt wc papier. Misschien kun je je iets voorstellen van de geur! En het is nogal ver van de tent, naar beneden, pikkedonker vanaf 18.00 uur!
Het hier ook erg koud, donsjack aan in de eettent. We blazen (koude) wolkjes, dus meer lagen aan, ook in de donsslaapzak. We gaan weer idioot vroeg naar bed, 20.00 uur ongeveer, want we staan ook weer idioot vroeg op, 5.00 uur.
En doooooor!
 |
| De start |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten